s. As A. كتان.

اَلْكَتَنُ [el-keten] (fethateynle) Kîr, vesah ma’nâsına. Ve tütün eseridir ki evlerde olur. Ve devenin dudağı ot yemeden göğermeğe dahi derler; yukâlu: كَتِنَتْ جَحَافِلُ الْبَعِيرِ مِنْ أَكْلِ الْعُشْبِ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا لَزِقَ بِهِ أَثَرُ خُضْرَتِهِ

i. ba: كتان ketân.

اَلْكِتْنُ [el-kitn] (kâf’ın kesriyle) ve اَلْكَتِنُ [el-ketin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Çanağa denir.

اَلْكَتَنُ [el-keten] (kâf’ın ve tâ-yı fevkiyyenin fethiyle) Ocaklarda ve ba’zı mahallerde olan tütün bulaşığına ve eserine denir ki is ve mücessemine kurum ta’bîr olunur; yukâlu: بِهِ كَتَنٌ أَيْ لَطْخُ الدُّخَانِ Ve ba’zı dudakta olan morluğa denir; yukâlu: بِشَفَتِهِ كَتَنٌ أَيْ سَوَادٌ Ve bir nesne lüzûcetli ve yelmeşik olmak ma’nâsınadır; yukâlu: كَتِنَ الشَّيْءُ كَتَنًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَلَزَّجَ Ve hurmâ ağacının diplerinde olan toprağa denir. Ve kîr ve pâsa denir; yukâlu: بِثَوْبِهِ كَتَنٌ أَيْ دَرَنٌ وَوَسَخٌ Ve bu manâların mecmû’unda masdar olur; yukâlu: كَتِنَ الدُّخَانُ بِالْبَيْتِ كَتَنًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا لَطَخَ بِهِ وَيُقَالُ كَتِنَ ثَوْبُهُ إِذَا دَرِنَ وَوَسِخَ

Pamukçuk, dil veya midede beyazlığa neden olan bozulma.

Kir, is.

İse bulamak, kire bulamak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; kirletmek.

İse bulanmak, kire bulanmak, kirlenmek.

اَلْكِتْنُ [el-kitn] (kâf’ın kesriyle) ve اَلْكَتِنُ [el-ketin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Çanağa denir.