i. 1. Bir şey vaz’ına mahsus tahta, teneke veya mukavvâ vesâireden mahfaza, küçük çekmece, dürc: mücevherât, tütün, enfiye, hap, kahve, şeker, kibrit kutusu. 2. Kilenin sekizde biri olan hubûbât vesâire ölçüsü ve buna mahsus ince tahtadan yuvarlak kap: iki kutu arpa. 3. Mazbût, muntazam ve küçük şeyden kinâye olur: kutu gibi ev, oda. 4. mc. İçi bir şeyle memlû’ ve kendisi onun mahfazası imiş gibi o halle çok muttasıf adam: cilve kutusu = pek cilve-kâr adam. Fesat kutusu = pek müfsit adam.