اَلْقَمَعُ [el-kama’] (fethateynle) Havâda toz ve duman şeklinde görünen nesneye denir ki pusarık ta’bîr olunur; yukâlu: مَا هَذَا الْقَمَعُ فِي السَّمَاءِ وَهُوَ كَالْعَجَاجِ يَثُورُ فِي السَّمَاءِ Ve boğazda boğurtlağın ucuna, 'alâ-kavlin boğum başına denir ki akciğere nefes girecek mecrâdan 'ibârettir. Ve gözde kirpik diplerinde çıkan hurde sivilcelere denir, 'alâ-kavlin gözün pınarı fâsid olmakla kıpkızıl olmak yâhûd gözün pınarının eti şişip gömgök olmak yâhûd göze 'ameş ‘ârız olmakla nûru fersiz za’îf olmak ma’nâsınadır; yukâlu: قَمِعَتْ عَيْنُهُ قَمَعًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا فَسَدَ مُوقُهَا وَاحْمَرَّ أَوْ كَمِدَ لَحْمُ مُوقِهَا وَوَرِمَ أَوْ عَمِشَ وَقَلَّ نَظَرُهَا Ve atın art ayağının siniri başı kaba ve kalın olmak ma’nâsınadır ki me’âyîbdendir; yukâlu: قَمِعَ عُرْقُوبُ الْفَرَسِ إِذَا غَلُظَ رَأْسُهُ Ve atın bir dizi âherinden yoğun olmak ma’nâsınadır; yukâlu: قَمِعَ الْفَرَسُ إِذَا غَلُظَتْ إِحْدَى رُكْبَتَيْهِ عَنِ الْأُخْرَى Ve قَمَعٌ [kama’] Boğazda hancerede olan yumruca küçük kemikçeğize denir. Ve deve köşeğinin hörgücü yağ bağlayıp kabarıp kalkmak ma’nâsınadır; yukâlu: قَمِعَ الْفَصِيلُ إِذَا أَجْذَى فِي سَنَامِهِ وَتَمَكَ فِيهِ الشَّحْمُ Ve devâyı süfûf olarak ağza atmak ma’nâsınadır; yukâlu: قَمِعَ الدَّوَاءَ إِذَا قَمِحَهُ Ve göze düşmüş çörçöp ve toz makûlesini hâtem kulpuyla ve sâ’ir nesne ile çıkarmak ma’nâsınadır; yukâlu: قَمِعَتْ عَيْنُهُ إِذَا وَقَعَ فِيهَا الْقَذَى فَاسْتُخْرِجَ بِالْخَاتَمِ

اَلْقَمِيعُ [el-kamî’] (شَرِيفٌ [şerîf] vezninde) Deve hörgücünün omurga mührelerinin yukarısına denir.

Huni, fitil (ilaç).

الْقَمْءُ [el-kam’] (مَنْعٌ [men’] vezninde ) ve الْقَمَاءَةُ [el-kamâ’et] (سَحَابَةٌ [sehâbet] vezninde) ve الْقَمَاءُ [el-kamâ’] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Davar tavlanıp semirmek ma’nâsınadır; yukâlu: قَمَأَتِ الْمَاشِيَةُ قُمُوءًا وَقُمُوءَةً وَقَمْئًا وَقَمَاءَةً وَقَمَاءً مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا سَمِنَتْ Ve devâbb ve mevâşî otlu ve çayırlı mekânda ikâmet eylemek ma’nâsınadır ki simen ve kuvvetlerine sebebdir; yukâlu: قَمَأَتِ الإِبِلُ بِالْمَكَانِ أَيْ أَقَامَتْ بِهِ لِخِصْبِهِ فَسَمِنَتْ Ve bir mahal mizâca uyup yaramak ma’nâsınadır; yukâlu: قَمَأَهُ الْمَكَانُ إِذَا وَافَقَهُ

Kabuğu soymak.

Huni. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; bazı azaların huni şekilli kısımları, kabuk, külah, çiçekte çanak.

Engelleme, bastırma, zaptetme, kontrol altına alma. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; baskı, tutma, önleme, önünü alma, gemleme, dizginleme, baskı altında tutma, sindirme, hakim olma.

(a. i.) : ezme, kırma; zaptetme.

عن vazgeçirmek, zapt etmek, (kabın) ağzına huni koymak, tutmak, önlemek, önünü almak, engellemek, gemlemek, dizginlemek, bastırmak, baskı altında tutmak, sindirmek.

iz. ar. Kahr u tenkîl ve zabt etme. n.