(a. i.) : 1) azlık, [zıddı : kesret] . . 2) kıtlık, (bkz. : nedret). Cem’-i kıllet : a. gr. türlü vezinlerde cemileri olan isimlerin, bu cemîlerinden dokuzdan aşağı mahsus olanları.

is. ar. 1. Azlık, az miktarda bulunma: قلت عقل kıllet-i akıl = akıl azlığı, akılsızlık; قلت اشتغال kıllet-i iştigâl = az meşgul olma. 2. Nâdir olma, nedret, kıtlık: bu sene zahîrenin kılleti vardır; yazma kitapların gittikçe kılleti hiss olunmaktadır.

اَلْقَلِتُ [el-kalit] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Bu dahi kalîlü’l-lahm olan hılkî arık adama denir.

اَلْقَلْطُ [el-kalt] (خَلْطٌ [halt] vezninde) Çirkînlik ve yakışıksızlığa denir; yukâlu: فِيهِ قَلْطٌ أَيْ دَمَامَةٌ

s. A small cavity or depression, a hole, where water collects.

s. Littleness in quantity or fewness in number.

اَلْقَلَتُ [el-kalet] (fethateynle) Helâk ma’nâsınadır; tekûlu minhu: قَلِتَ يَقْلَتُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ يُقَالُ مَا انْفَلَتُوا وَلَكِنْ قَلِتُوا Ya’nî “Halâs bulmadılar velâkin helâk oldular.” Ve إِنْفِلَاتٌ [infilât] fâ’ ile halâsa derler. Ve kâle a’râbiyyûn: إِنَّ الْمُسَافِرَ وَمَالَهُ لَعَلَى قَلَتٍ إِلَّا مَا وَقَى اللهُ Ya’nî “Mâl-ı müsâfirin helâkı mukarrerdir, meger ki hudây ta’âlâ saklaya.”

اَلْقَلْتُ [el-kalt] (kâf’ın fethi ve lâm’ın iskânıyla) Dağda olan deliktir ki onda su cem’ olur.

اَلْقِلَاتُ [el-kilât] (kâf’ın kesriyle) قَلْتٌ [kalt]ın cem’idir. Ve قَلْتُ الْعَيْنِ [kaltu’l-'ayn] Göz noktası, hâne-i çeşm ma’nâsına. Ve قَلْتُ الْإِبْهَامِ [kaltu’l-ibhâm] Baş parmağın dibinde olan çukurca yer. Ve قَلْتٌ [kalt] Hubûbâttan bir cins dânedir ki ma’rûftur, mâş ma’nâsına. Ve قَلْتُ الصُّدْغِ [kaltu’s-sudg] Zülf bittiği yerde olan çukur yer. Ve قَلْتُ الثَّرِيدِ [kaltu’s-serîd] Tiridin üzerinde olan delik ki çerviş eğlensin diye ederler, وَقْبَةٌ [vekbet] ma’nâsına.