Kısalık.

iz. ar. 1. Kısma, kısaltma, kısa kesme: kasr-ı eşcâr. 2. Kesme, ihtisâr, hasr, tahdîd ve taklîl: tarîkı kasr etmek. 3. Noksan, eksiklik: kasr-ı himmet. 4. ed. İbârenin lüzûmundan ziyâde ihtisârı: ifâdenin bu derecede kasrı ifhâm-ı merâma mânidir. 5. [arûzda ] (tef’ile) nin son harfinin iskâtı, mesela (fâ’ilâtün)den (fâ’ilât) kalması.

Kısalık. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; ufaklık, küçüklük.

Kısa olmak veya kısalmak, yetmemek, kısalmak, kısa olmak.

على kısıtlamak, (rengi) açmak, على sınırlamak, (elbyi) beyazlatmak, على sınırlandırmak.

Kısaltmak, azaltmak, ihmal etmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; عن ulaşamamak, عن yapamamak, geri kalmak, عن vazgeçmek, savsaklamak, boşlamak, yetmemek, süreyi kısaltmak, kısa kesmek, kumaşı ağartmak.

(a. i. c. : kusur) : köşk, kâşane, saray.

(a. i.) : 1) kısa kesme, kısaltma, kısma. îcâz-ı kasr : ed. söylenişte hiç bir hazf olmadığı halde, ibarenin mânâca zengin olması [re’s-ül-hikmeti mahâfet-Ullah : hikmetin başı Allah korkusudur] gibi. Edât-ı kasr : gr. “ancak, sâde, yalnız” gibi edatlar.

Saray, konak, köşk, kasır. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; şato, yetersizlik, malikane, palas, küçüklük, kısaltma, gevşeklik, rengi soldurma, güç yetirememe, yetki, aza indirme, endülüs döneminden olan bina, kısalık.

İhmalcilik. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; gevşeklik, tembellik, ağırdan alma.