(a. i.) : bot. karanfil.

Karanfil. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; (tek. ة) karanfil, bitk. karanfil.

اَلْقَرَنْفُلُ [el-karanful] ve اَلْقَرَنْفُولُ [el-karanfûl] (kâf’ların fethiyle) Bir cins şecerin yemişidir ki Hind ülkesinin aşağı taraflarında bilâd-ı Çîn’e mücâvir olan sevâhilde nâbit olur, efâvîh-i hârrenin atyeb ve ezkâsıdır; erkeği ve dişisi olur, erkeğinin ak çiçeği olur, semeri olmaz ve dişisinin semeri olur ve çiçeği erkeğinden ezkâ olur. Ve iki nev’i dahi latîf ve a’zâ-yı bâtıneye mü’essir ve kalb ve dimâgı musaffî ve mukavvî ve hafakân ve za’f-ı basara ve gışâve ‘illetlerine nâfi’ ve ağızda olan râyiha-i kerîheyi müzîl ve ta’âmı hâzımdır. Şârihin beyânına göre قَرَنْفُولٌ [karanfûl]de vâv işbâ’iyyedir.

s. 1. The clove, dried flower-buds of caryophillus aromaticus. 2. The clove-pink, carnation, dianthus caryophyllus. 3. A kind of clove-scented balm, melissa.

(قَ رَ فُ) [ ع. ] (اِ.) میخک، گل میخک.