قَرَعٌ [kara’] Bir adamın hânümânı devâbb ve mevâşîden tehî kalmak ma’nâsınadır ki felâket ve idbârdan kinâyedir; yukâlu: قَرِعَ الْفِنَاءُ قَرْعًا وَيُحَرَّكُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا خَلاَ مِنَ الْغَاشِيَةِ ve yukâlu: قَرِعَ الْحَجُّ إِذَا خَلَتْ أَيَّامُهُ مِنَ النَّاسِ

اَلْكَارِعُ [el-kâri’] Mutlakan suya giren şahsa denir, gerek sudan içsin ve gerek içmesin.

Vurmak, çalmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; (ile بِ, عَلَى) peş peşe vurmak, tıklamak.

اَلْقِرَا [el-kirâ] (رِضَا [ridâ] vezninde) ve اَلْقَرَاءُ [el-karâ’] (سَخَاءٌ [sehâ’] vezninde) Bir adamı mihmân edip ziyâfet eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: قَرَى الضَّيْفَ قَرًى وَقَرَاءً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَضَافَهُ

Azarlamak, (saçı) kazımak, düzeltmek amacıyla azarlamak, düzeltmek amacıyla paylamak, keli tedavi etmek, saçı dibinden kesmek, saçı kazımak, boş bırakmak, yaptığından dolayı sertçe kınamak.

Kabak, zil çalma. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; peş peşe vurma, bitk. sukabağı, gümbürtü, ses çıkarmak için vurma, parmakla vurup muayene etme.

(a. i. kur’anın c.) : (bkz. : kur’a).

(a. i.) : hek. 1) doktorun, hastayı muayene ederken, ses almak üzere, bir uzva parmakla vurması.

Kellik, meskun olmama, saç dökülmesi. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; dazlaklık, alopesi, bitkisiz arazi, yarışmada iddia konusu, bir mantar hastalığı.

Kelleşmek, kel olmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; (yer) meskun olmamak.