اَلْقَشْمُ [el-kaşm] (kâf’ın fethi ve şîn-i mu’cemenin sükûnuyla) Ta’âm yemek, ‘alâ-kavlin çok yemek ma’nâsınadır; yukâlu: قَشَمَ الطَّعَامَ قَشْمًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَكَلَهُ أَوْ أَكْثَرَ أَكْلَهُ Ve ta’âmı üğürtleyip hoş ve latîf olanını ekl eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: قَشَمَ الطَّعَامَ إِذَا نَقَّى مِنْهُ الرَّدِيءَ وَأَكَلَ طَيِّبَهُ Ve hurmâ yaprağını zenbîl ve hasır ve sepet makûlesi nesne örmek için yarmak ma’nâsınadır; yukâlu: قَشَمَ الْخُوصَ إِذَا شَقَّهُ لِيَسُفَّهُ Ve قَشْمٌ [kaşm] Bâgçeye cârî su mecrâsına denir. Ve ölmek ma’nâsınadır; yukâlu: قَشَمَ الرَّجُلُ قَشْمًا إِذَا مَاتَ Ve bu ma’nâ Kurâ’-ı Lugavî’den menkûldür.

قُثَمُ [kusem] (زُفَرُ [zufer] vezninde) İbn 'Abbâs b. ‘Abdulmuttalib’dir ki sahâbîdir. Ve قُثَمُ [kusem] قَاثِمٌ [kâsim] lafzından ma’dûldür, kesîrü’l-‘atâ’ adama denir; yukâlu: هُوَ قُثَمُ أَيِ الْكَثِيرُ الْعَطَاءِ Ve mahzâ tarîk-i birr ü hayra sarf ve ‘ayâline infâk için kesb ü cem’-i mâl eden adama denir; yukâlu: هُوَ قُثَمُ أَيْ جَمُوعٌ لِلْجَيْرِ وَالْعِيَالِ Ve tarîk-i şerr ü nâ-marzîye sarf için cem’-i mâl eden kimseye denmekle zıdd olur; yukâlu: فُلَانٌ قُثَمُ أَيْ جَمُوعٌ لِلشَّرِّ Ve قُثَمُ [kusem] Erkek sırtlanın ismidir, murdârlık ma’nâsındandır.

اَلْقَثْمُ [el-kasm] (kâf’ın fethi ve sâ’-i müsellesenin sükûnuyla) Bir kimseye def’aten mâl-ı nefîs vermek; yukâlu: قَتَمَ لَهُ مِنَ الْمَالِ إِذَا أَعْطَاهُ دُفْعَةً مِنَ الْمَالِ جَيِّدَةً مِثْلُ قَذَمَ وَغَثَمَ وَغَذَمَ

قُثَمُ [kusem] (kâf’ın zammı ve sâ’nın fethiyle) Bir recülün ismidir.قَاثِمٌ [kâsim]den ma’dûldür ki verici demek olur; ve yukâlu li’r-reculi izâ kâne kesîre’l-‘atâ’: مَائِحٌ قُثَمٌ Ve Asma’î eyitti: رَجُلٌ قُثَمٌ وَقُذَمٌ derler ziyâde verici ma’nâsına مِعْطَاءٌ [mi’tâ’] gibi. Ebû ‘Amr eyitti: قُثَمٌ [kusem] hayrı câmi’ olandır.

اَلْقَثُومُ [el-kasûm] (kâf’ın fethi ve sâ’nın zammı ve meddiyle) Kezâlik hayrı câmi’ olan.Ve şerrde dahi قَثَمَ وَاقْتَثَمَ derler. Ve قُثَمٌ [kusem] Yeleli kurdun dahi ismidir.