(a. s. c. : fuzûl) : 1) fazla, ziyâde, artık, baki. 2) fazlalık, üstünlük. 3) i. iyilik, fazilet, erdem, lütuf. 4) i. iki sayının birbirinden olan farkları.

iz. ar. cm: efdâl. 1. Değer, meziyyet-i zâtiyye. 2. Hüner, marifet, kemâl, ahlâk ve akîde doğruluğuyla beraber ilim ve dâniş: onun ilim ve fazlı, fazl u kemâli zâhirdir. 3. Kerem, inâyet, ihsân. 4. Üstlük, artıklık, rüchân, ber-terlik: fazl u rüchân.

اَلْفَضْلُ [el-fadl] (fâ’nın fethi ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla) Ziyâde ma’nâsınadır ki artmağa ve artığa denir, نَقْصٌ [naks] mukabilidir; cem’i فُضُولٌ [fudûl] gelir; yukâlu: بِهِ عَلَيْهِ فَضْلٌ أَيْ ضِدُّ نَقْصٍ Ve masdar olur, artmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَضَلَ الشَّيْءُ وَفَضِلَ فَضْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالرَّابِعِ ضِدُّ نَقَصَ Ve bunda bir lügat dahi vardır ki bâb-ı râbi’ ile bâb-ı evvelden mürekkebdir, mâzîde kesreteyn ve muzâri’de zammıyla “فَضِلَ-يَفْضُلُ” denir. Ve bu tedâhulu’l-lugateyn kabîlindendir. Ve فَضْلٌ [Fadl] Huzeyl kabîlesi yurdunda bir dağın adıdır. Ve Fadl b. 'Abbâs ashâbdandır. Ve فَضْلٌ [Fadl] muhaddisînden bir cemâ’atin ismidir. Ve فَضْلٌ [fadl] Bir nesnenin bakiyyesine denir ki artık ta’bîr olunur, فَضْلَةٌ [fadlet] gibi, ke-mâ se-yuzkeru. Ve masdar olur, bir nesneden bakiyye kalmak ma’nâsına; yukâlu: فَضَلَ الشَّيْءُ كَنَصَرَ وَفَضِلَ كَحَسِبَ فَضْلًا إِذَا بَقِيَ مِنْهُ شَيْءٌ

s. (pl. فضول ) 1. Excess; abundance. 2. A remnant; Ieavings. 3. Munificence. 4. Superiority. 5. A gift. 6. God’s grace, mercy.

vn. & s. 1. A being more; excess. 2. A being superior; superiority.

اَلْفَضْلُ [el-fadl] (fâ’nın fethi ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla) Bir nesne ziyâde olmak.

اَلْفُضُلُ [el-fudul] (zammeteynle جُنُبٌ [cunub] vezni üzere) Zikr olunan 'avret ve ere dahi ıtlâk olunur.