Canlı. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; çevik, hareketli.

اَلْفَرَهُ [el-fereh] (fethateynle) İfrât-ı sürûr u neşâttan potur olmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَرِهَ الرَّجُلُ فَرَهًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَشِرَ وَبَطَرَ

اَلْفَرَهُ [el-fereh] (fethateynle) Güre olmak; yukâlu: فَرِهَ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا بَطِرَ وَأَشِرَ ve minhu kavluhu ta’âlâ: “وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَرِهِينَ” (الشعراء 149) Şol kimse ki zikr olunan üzere kırâ’at etti, ma’nâ-yı mezbûru diledi ve şol kimse ki ﴿فَارِهِينَ﴾ kırâ’at etti, فُرْهٌ [furh]den zamm-ı râ’yla müştakk kılıp hazâkat ma’nâsın diledi.

اَلْفُرْهُ [el-furh] (fâ’nın zammı ve râ’nın sükûnuyla) Kezâlik cem’i, بَازِلٌ [bâzil] ile بُزْلٌ [buzl] gibi civân olan deve ma’nâsına ve حَائِلٌ [hâ’il] ile حُولٌ [hûl] gibi hâmile olmayan davar ma’nâsına. Ve at için فَارِهٌ demezler رَائِعٌ [râ’i’] ve جَوَادٌ [cevâd] derler. Ve Asma’î, 'Adiyy b. Zeyd’i ata فَارِهٌ dediği için ba’zı eş’ârında tahti’e edip at ahvâlin bilmez imiş dedi, lâkin Asma’î’nin bu kelâmı kendi at fenninde mâhir olduğın iş’âr olur ve illâ fasîha lâzım olan vücûh-ı isti’mâlâtı bilmektir, at ahvâlin gerek bilsin gerek bilmesin.

اَلْإِفْرَاهُ [el-ifrâh] (hemzenin kesri ile) Nâka yürügen evlâd doğurmak; yukâlu: أَفْرَهَتِ النَّاقَةُ إِذَا كَانَتْ تُنْتَجُ الْفُرْهَ Ve فُرْهٌ [furh] (zamm-ı fâ’yla) فَارِهٌ [fârih]in cem’idir, ke-mâ merre.

(فِ یا فَ رِ هْ) [ په. ] (ص.)
۱- بسیار، فراوان.
۲- خوب، پسندیده.

(فَ رِّ) (اِ.) نک فر.

(فَ رَ) (مص ل.) خرامیدن، تکبر کردن.

فره: {فرهين}: شرهين. و {فارهين}: حاذقين.
{فكهين}: يتفكهون بالطعام أو الفاكهة أو أعراض الناس. يقال: فلان فكه بكذا، أو يقال: رجل فكه: طيب النفس، ضاحك، و {فاكهون}: عندهم فاكهة كثيرة، كما تقول: لابن وتامر. وقيل: {فكهون} و {فاكهون} معجبون.