s. (pl. فروج) 1. An interval. 2. The space between the legs. 3. The privities; especially, the vulva of a female. 4. A weak place on a frontier. 5. A gap, a breach.

s. 1. The dissipation of care or grief; ease. 2. Untidiness or careless indecency in exposing the private parts.

اَلْفَرْجُ [el-ferc] (fâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Bir kimsenin gam ve gussasını keşf ve izâle eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: فَرَجَ اللهُ الْغَمَّ فَرْجًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ كَشَفَهُ Bu mâdde فَتْحٌ [feth] ve تَفْرِيقٌ [tefrîk] ma’nâsına mevzû’ olmakla ma’nâ-yı mezbûr mecâz olur. Ve فَرْجٌ [ferc] İnsânın ‘avret yerine ıtlâk olunur. Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre فَرْجٌ [ferc] paçanın aralığına denip ba’dehu قُبُلٌ [kubul] ve دُبُرٌ [dubur]e ıtlâk olunmuştur, mâ-beyne’r-ricleyn oldukları için. Hâttâ kesret-i isti’mâlle ma’nâ-yı mevzû’ mesâbesinde olmuştur. Ve Misbâh’ın beyânına göre infirâc ve infitâhları bâ’is-i tesmiyedir ve giderek hatunun قُبُلٌ [kubul]ünde agleb olmuştur, yarık münâsebeti ona pek mülâyimdir. Ve فَرْجٌ [ferc] Derbend ta’bîr olunan gediğe ve her havf ve hatar mahalline ıtlâk olunur ve bu, ma’nâ müste’ârdır; yukâlu: فُلاَنٌ يُسَدُّ بِهِ الْفَرْجُ أَيْ يُحْمَى بِهِ الثَّغْرُ Ve atın paçaları aralığına denir. Şârihin beyânına göre ata tahsîsin vechi ma’lûm değildir. Kâle fi’l-Esâs: مَلَأَ فُرُوجَ دَابَّتِهِ إِذَا أَحْضَرَهَا وَهِيَ مَا بَيْنَ قَوَائِمِهِ Ve فَرْجٌ [Ferc] Mavsil eyâletinde bir kazâ adıdır. Ve Udâh nâm mahal yanında bir tarîkin ismidir.

اَلْفُرْجُ [el-furc] (fâ’nın zammı ve râ’nın sükûnuyla) ve اَلْفُرُجُ [el-furuc] (zammeteynle) Aslâ sır saklamaz olan kimseye denir; fâ’nın kesriyle de lügattir; yukâlu: لاَ تُفْشِ سِرَّكَ إِلَيْهِ فَإِنَّهُ فُرُجٌ أَيْ لاَ يَكْتُمُ سِرًّا Ve kirişle bağrının aralığı küşâde ve meydânlı olan yaya denir. Ve hemân bir kat sevb içre olan hatuna ıtlâk olunur. Ve فُرْجٌ [Furc] (خُرْجٌ [hurc] vezninde) Fârs ülkesinde bir belde adıdır; muhaddisînden hasan b. 'Alî el-Furcî oradandır.

اَلْفَرَجُ [el-Ferec] (fethateynle) Muhammed b. Ya’kûb el-Ferecî nâm zâhid-i meşhûrun ceddi ismidir, ceddine mensûbdur.

iz. ar. Hüzün ve keder ve me’yûsiyetten sonra gelen sevinç ve hüsn-i hâl, sıkıntı ve şiddet mukâbili. n.

(a. i.) : 1) gam, tasa ve sıkıntıdan kurtulma; kederden, darlıktan sonra gelen sevinç, teselli. 2) zafer.

(a. i. c. : fürûc) : 1) aralık, yarık, çatlak. 2) dişilerde tenasül âleti, avret, ud yeri.

iz. ar. Kadının ve dişi hayvanın âlet-i tenâsülü. [Arabîde erkeğinkine de derler.]

اَلْفُرْجُ [el-furc] (fâ’nın zammı ve râ’nın sükûnuyla) ve اَلْفُرُجُ [el-furuc] (zammeteynle) Aslâ sır saklamaz olan kimseye denir; fâ’nın kesriyle de lügattir; yukâlu: لاَ تُفْشِ سِرَّكَ إِلَيْهِ فَإِنَّهُ فُرُجٌ أَيْ لاَ يَكْتُمُ سِرًّا Ve kirişle bağrının aralığı küşâde ve meydânlı olan yaya denir. Ve hemân bir kat sevb içre olan hatuna ıtlâk olunur. Ve فُرْجٌ [Furc] (خُرْجٌ [hurc] vezninde) Fârs ülkesinde bir belde adıdır; muhaddisînden hasan b. 'Alî el-Furcî oradandır.