s. 1. (pl. افرغە) A very large bowl. 2. A large water-trough of hides. 3. Any kind of vessel. 4. An udder. 5. A bale, a half-load for a beast. 6. A space in a leather bucket’s rim, whence the contents can be poured out.

s. pl. of فرغ, q. v.

Vidanjör.

vn. & s. 1. A gushing out or flowing. 2. A being or becoming empty, vacant; emptiness. 3. A being at leisure, unoccupied; leisure. 4. A becoming divested by transfer of a piece of real property; cession and transfer.

iz. ar. 1. Vazgeçme, terk, çekilip bırakma: işten, meşguliyyetten ferâğ etmek. 2. Hiçbir işle meşgul olmayıp istirahat etme: كنج فراغ künc-i ferâğ = istirahat köşesi. 3. Âsûdelik, âsâyiş, rahat, cemiyyet: ferâğ-ı bâl, ferâğ-ı hâtır. 4. arz. Arâzî-i emîriyye ve müsakkafât ve müstagıllât-ı mevkûfenin hakk-ı tasarrufunu eski sâhibinin yeni sâhibine terkle kat‘-ı taalluk eylemesi (alâkasını kesmesi) ve buna dâir muâmele-i resmiyye ve kalemiyye ki Defter-i Hâkânî Nezâreti’nce ve taşralarda Nezâret-i müşârun-ileyhânın memuru marifetiyle icrâ olunur: satılan hânenin, tarlanın ferâğı bugün icrâ olunacaktır; henüz ferâğ muâmelesi icrâ olunmadı.

Boşluk. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; boşalma, vakum, boş vakit, işsizlik, manasız, havasız, anlamsız, ayrılık, dinlence, boş olma, boş mekan, açıklık, aralık, boş zaman, manevi boşluk.

(a. i.) : vazgeçme. bırakıp terketme. 2) huk. bir mülkün tasarruf, sahip olma hakkını başkasına terketme. 3) istirahat etme, dinlenme. 4) hiç bir işle meşgul olmama, rahat etme.

(f. i.) : serin rüzgar

(f. i.) : parıltı, ışık. (bkz. : fer, furûg, ziya).

اَلْفِرَاغُ [el-firâg] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bu dahi kovanın ağzında haç şeklinde arkuru ağaçların aralığına denir ki su oradan dökülür. Ve adımları geniş yorga ata denir, فَرِيغٌ [ferîg] gibi. Ve davar yükünün bir dengine denir. Ve deriden dikilmiş havuza denir ki bâdiyede onunla deve suvarırlar. Ve kaba kacağa ıtlâk olunur. Ve memesi bol, sütü firâvân nâkaya denir. Ve şol yaya denir ki okunun temreni açtığı yara geniş ola, 'alâ-kavlin oku meydânlı süren yaya denir. Ve şol büyük çanak ve kavata makûlesine denir ki büyüklüğünden götürmesi kâbil olmaya; cem’i أَفْرِغَةٌ [efrigat] gelir. Ve yassı temrene denir.