اَلْفِدَاءُ [el-fidâ’] (كِسَاءٌ [kisâ’] vezninde) ve اَلْفَدَى [el-fedâ] (عَلَى ['alâ] vezninde) ve اَلْفِدَى [el-fidâ] (إِلَى [ilâ] vezninde) ve اَلْفِدْيَةُ [el-fidyet] (فِتْيَةٌ [fityet] vezninde) Şol bedeldir ki onunla esîr yâhûd bir adamın bir mâddeden kendi nefsi tahlîs olunmak için i’tâ oluna. Ve kefâret fidyesi ma’rûftur. Ve 'Arablar فِدْيَةٌ [fidyet] lafzını هِدْيَةٌ [hidyet] kelimesine tezvîc ve irdâf ederler; yekûlûne: خُذْ عَلَى هِدْيَتِكَ وَفِدْيَتِكَ أَيْ فِيمَا كُنْتَ فِيهِ Ya’nî “Tarîkat-ı kadîmin ve bulunduğun hâl üzere ol” demektir.