اَلْفَشُّ [el-feşş] (fâ’nın fethi ve şîn’in teşdîdiyle) Tulumu sıkıp içinden yel çıkarmak ma’nâsınadır;yukâlu: فَشَّ الْوَطْبَ فَشًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَخْرَجَ مَا فِيهِ مِنَ الرِّيحِ Ve geğirmek ma’nâsınadır; yukâlu: فَشَّ الرَّجُلُ إِذَا تَجَشَّأَ Ve çabuk çabuk süt sağmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَشَّ النَّاقَةَ إِذَا حَلَبَهَا بِسُرْعَةٍ Ve فَشٌّ [feşş] يَنْبُوتٌ [yenbût] ya’nî yabanî keçi boynuzu ağacının yemişine denir. Ve koğuculuk eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: هُوَ يَفُشُّ بَيْنَ النَّاسِ أَيْ يَنِمُّ Ve sârik uğurlamak için kemter ve bî-kıymet nesneler araştırmak ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ يَفُشُّ السَّرِقَةَ الدُّونَ أَيْ يَتَتَبَّعُهَا Ve فَشٌّ [feşş] Ahmak adama denir; yukâlu: رَجُلٌ فَشٌّ أَيْ أَحْمَقُ Ve keçi boynuzu dedikleri yemişe denir, خَرُّوبٌ [harrûb] ma’nâsına. Ve su irkilip durduğu yerlere denir; müfredi فَشَّةٌ [feşşet]tir, yukâlu: رَكَدَ الْمَاءُ فِي الْفَشِّ أَيْ مَنْقَعِهِ وَقَرَارَتِهِ Ve ipi ince ve dokunması sık olan kalın ve muhkem kilime ve 'abâya denir; فِشَاشٌ [fişâş] cem’idir; yukâlu: جَاءَ وَعَلَيْهِ فَشٌّ أَيْ كِسَاءٌ غَلِيظٌ رَقِيقُ الْغَزْلِ