اَلْفَطَهُ [el-fetah] (fâ’nın ve tâ-yı mühmelenin fethiyle) Adamın arkası geniş ve meydânlı olmak ma’nâsınadır; yukâlu: فِي ظَهْرِهِ فَطَهٌ أَيْ سَعَةٌ ve yukâlu: فَطِهَ الرَّجُلُ وَظَهْرُهُ فَطَهًا

اَلْفَتَخُ [el-fetah] (fethateynle) Mefâsıl-ı a’zâ mülâyim ve gevşek olmak ma’nâsınadır, 'alâ-kavlin el ayası ve taban tavîl ve 'arîz olmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَتِخَ الرِّجْلُ فَتَخًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اسْتَرْخَتْ مَفَاصِلُهَا وَلاَنَتْ أَوْ كَانَ عَرِيضَ الْكَفِّ وَالْقَدَمِ فِي طُولِهِمَا Ve فَتَخٌ [fetah] Ba’zı deve kısmının hılkî dizlerinde ve inciklerinde olan eğriliğe şebîh hâlete denir ki nev’an eğrice görünür. Hılkî olan eğriliğe طَرَقٌ [tarak] denir. Ve فَتَخٌ [fetah] Sedâsı olmayan çınrağıya ve def puluna denir.

vn. & s. 1. A having loose and supple feet. 2. A hand or foot’s, being supple and broad-spreading.

اَلْفَتَخُ [el-fetah] ve اَلْفَتَخَاتُ [el-fetehât] (fethateynle) Cem’i. Ve gâh olur ki onu 'avretler ayağının parmağına takarlar.

اَلْفَتْخُ [el-feth] (fâ’nın fethi ve tâ’nın sükûnuyla) Ayak parmakların hîn-i cülûsta büküp mülâyim tutmaktır; yukâlu: فَتَخَ أَصَابِعَ رِجْلَيْهِ فِي الْجُلُوسِ فَتْخًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ Asma’î eyitti: فَتْخٌ [feth]in aslı لِينٌ [lîn]dendir, mülâyemet ma’nâsına.