اَلْغَزَلُ [el-gazel] (fethateynle) Ma’nâ-yı evvelden ismdir, nisvânla 'âşıkâne latîfeye ve horataya denir. Ve masdar olur, zenânla âlüftelik vechiyle konuşmak ma’nâsınadır; yukâlu: غَزِلَ فُلَانٌ بِهَا غَزَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا حَادَثَهُنَّ Ve âhunun ensesine düşüp kovan tazı âhûyu şikârdan fâtir olmak ma’nâsınadır, bir haysiyyetle ki yetişip alacağı anda âhû havfından bağırmakla yapışmayıp tehî 'udûl eyleye; yukâlu: غَزِلَ الْكَلْبُ إِذَا فَتَرَ وَهُوَ أَنْ يَطْلُبَهُ حَتَّى إِذَا أَدْرَكَهُ ثَغَا مِنْ فَرَقِهِ انْصَرَفَ عَنْهُ

اَلْغَزِلُ [el-gazil] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Dâ’imâ nisvânla 'âşıkâne erişip مُغَازَلَةٌ [mugâzelet] eden zen-dosta denir; yukâlu: هُوَ غَزِلٌ أَيْ مُتَغَزِّلٌ بِالنِّسَاءِ Ve her nesneden 'âciz ve za’îf olan adama denir ki aslâ bir şey’in idâresine kudreti olmaya; yukâlu: رَجُلٌ غَزِلٌ أَيْ ضَعِيفٌ عَنِ الْأَشْيَاءِ

(yünü) eğirmek, (ip) eğirmek.

iz. ar. 1. Mahbûbenin hüsn ü cemâlini medh ederek kendisine takılma, bu yolda şiir söyleyerek mahbûbe ile eğlenme. n. 2. Aşk, muhabbet ve işret hakkında beş on beyitten mürekkep şiir: güzel bir gazel söyledi; gazelde şuarâ-yı İran’ın en mâhiri ve en büyük üstâdları Sa‘dî-i Şirâzî’dir.

İyi kur yapan.

(b-ne, kadına güzel sözler ile) بِ sevgisini kazanmak, (kadına) بِ güzel duygularını şiir ile ifade etmek.

Aşk şiiri, aşk, cilve, flört, kur yapma. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; gazel, mantar iskeletini oluşturan lif topluluğu, kur.

(a. s.) : 1) lâtif. 2) i. ed. klâsik şark şiirinin en mühim ve en çok kullanılmış olan nazım şeklidir. Arap’lardan Acem’lere ve onlardan da Türk’lere geçmiştir. Gazel, nazariyyatta 5-15 beyit olur, ilk beytin mısraları aralarında kafiyeli, diğer beyitlerde ilk mısraı serbest, ikinci mısra matla ile kafiyelidir. İlk beyte "matla’", son beyte “makta” denir. Gazel “lyrique” bir şekildir; başta aşkın her türlü safahatı ve mevzuatı, cânân ve mey olduğu halde, rindlik, hayat felsefesi, tasavvuf, tabîat gibi şeyler mevzuunu teşkîl edebilir. 2) mec. irticaî olarak ses ile yapılan taksim’dir, ekseriya saz ile karşılıklı olarak saz-söz taksimi şeklinde yapılır.

Eğirme, triko, eğrilmiş iplik, eğirmek, eğirilmiş iplik.

i. Ağacın üzerinde kuruyan yaprak.