اَلْغَرْضُ [el-gard] (gayn’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Deveye kolan çekmek; yukâlu: غَرَضْتُ الْبَعِيرَ إِذَا شَدَدْتَ عَلَيْهِ الْغَرْضَ Ve غَرْضٌ [gard] Bir nesneyi doldurmağa dahi derler.

اَلْغِرَضُ [el-girad] (gayn’ın kesri ve râ’nın fethiyle) Masdardır, tâze olmak ma’nâsına; yukâlu: غَرُضَ الشَّيْءُ غِرَضًا مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ [Bu] صَغُرَ صِغَرًا gibi.

s. (pl. اغراض) 1. A mark aimed at in shooting. 2. An object sought; a purpose. 3. T. Spite, a grudge.

اَلْغَرْضُ [el-gard] (gayn’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Kezâlik kolan ma’nâsına.

s. pl. of غرضە .

vn. & s. 1. A desisting or refraining from. 2. A plucking fresh and juicy fruit. 3. A weaning before the usual time. 4. A doing any thing prematurely. 5. A churning. 6. A girding a camel with a fore-girth.

اَلْغَرَضُ [el-garad] (fethateynle) Nişâna denir ki ona ok ve kurşun atarlar. Cem’i أَغْرَاضٌ [agrâd]dır; yukâlu: أَصَابَ الْغَرَضَ أَيِ الْهَدَفَ Şârih der ki teşbîh tarîkiyle maksad ma’nâsına da müsta’meldir; ve minhu yukâlu: لِغَرَضٍ صَحِيحٍ أَيْ لِمَرْمًى يَقْصِدُهُ يَعْنِي لِمَقْصَدٍ Ve غَرَضٌ [garad] Kalb sıkılıp melâlet peydâ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: غَرِضَ مِنْهُ غَرَضًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ضَجِرَ مِنْهُ وَمَلَّ Ve bir nesneye müştâk ve arzû-mend olmak ma’nâsınadır; yukâlu: غَرِضَ إِلَيْهِ إِذَا اشْتَاقَ Ve korkmak ma’nâsınadır; yukâlu: غَرِضَ مِنْهُ إِذَا خَافَ

(a. i. c. : agrâz) : 1) hedef, gaye, maksat, meyil, istek. El-garaz : maksat, niyet odur ki.

s. 1. (pl. غرض، غروض، اغرض، اغراض) A fore-girth of a camel-saddle. 2. (pl. غرضان) A deep gully. 3. (pl. غروض) A fold, crease, wrinkle.

اَلْغَرَضُ [el-garad] (fethateynle) Şol nişândır ki ona ok atarlar. Ve غَرَضٌ [garad] Maksûda dahi derler, tekûlu: فَهِمْتُ غَرَضَكَ إِذَا عَلِمْتَ مَقْصُودَهُ Ve غَرَضٌ [garad] Zacrete ve melâlete dahi derler; yukâlu: غَرِضَ بِالْمَقَامِ يَغْرَضُ غَرَضًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَضَجَّرَ فِيهِ Ve غَرَضٌ [garad] İştiyâk ma’nâsına da gelir; yukâlu: غَرِضْتُ إِلَيْهِ بِمَعْنَى اشْتَقْتُ إِلَيْهِ Ahfeş eyitti: Bunun tefsîri غَرِضْتُ مِنْ هَؤُلَاءِ إِلَيْهِ demektir, zîrâ fi’l bu harflerin küllîsiyle ifzâ olunur ya’nî mef’ûle vâsıl olur. Ve Ahfeş’in kelâmından fehm olunan budur ki hakîkatte kelime-i إِلَى intihâya müte’allik olup fi’l-i mezkûra müte’allik olmaya, fe-te’emmel ve her harfle ifzâ sahîh olması ona binâ’endir.