اَلْغَارُّ [el-gârr] Aldanıcı kimse, gâfil ma’nâsına.

و غور (رُ) [ ع. ] (اِمر.) (عا.) = قار و قور: صدایی که در هنگام گرسنگی از شکم شنیده شود.

iz. ar. İn, mağara, kehf; غار شریف gâr-ı şerîf = Fahr-i Kâinât (s.a.v.) efendimizin küffâr-ı Kureyş’in ezâ ve cefâlarından Mekke-i Mükerreme’yi terke mecbur olduklarında Hazret-i Sıddîk-ı Ekber ile beraber ihtifâ buyurdukları mağara ki, el-yevm ziyaretgâhtır; یار غار Yâr-ı Gâr = bu mağarada refîk-i sıddîkları bulunan Hazret-i Ebû Bekr (r.a) efendimiz.

اَلْغَارُ [el-gâr] Şol evdir ki dağda kayadan keserler, كَهْفٌ [kehf] ma’nâsına. Ve غَارٌ [gâr] 'Askere dahi derler, ceyş ma’nâsına. Ve defne ağacına dahi غَارٌ [gâr] derler; ve minhu دُهْنُ الْغَارِ Ve غَارٌ [gâr] Reşk ma’nâsına da gelir; غَيْرَةٌ [gayret] gibi.

اَلْغَارُ [el-gâr] Bu dahi مَغَارَةٌ [megâret]e denir, كَهْفٌ [kehf] gibi. 'Alâ-kavlin غَارٌ [gâr] çatlağa ıtlâk olunmayıp hemân dağda kayadan oyma oda şeklinde yere denir yâhûd dağda pek çukur ve alçak yere denir yâhûd yüksek yerler aralığında olan düz ve oturaklı mutma’in yere denir yâhûd vahşî cânver inine ve deliğine denir. Cem’i أَغْوَارٌ [agvâr] ve غِيرَانٌ [gîrân] gelir, جَارٌ [câr] ve جِيرَانٌ [cîrân] gibi. Ve غَارٌ [gâr] Ağzın içerisinin damak ta’bîr olunan üst sakfının ense tarafına ıtlâk olunur, ‘alâ-kavlin iki çene kemiklerinin aralığında olan uzunca yive yâhûd ağzın içine ıtlâk olunur. Ve غَارٌ [gâr] Nâstan cem’-i kesîre denir; yukâlu: تَجَمَّعَ مِنَ الْأَطْرَافِ الْغَارُ أَيِ الْجَمْعُ الْكَثِيرُ مِنَ النَّاسِ Ve asma yaprağına denir. Ve defne ağacına denir ki ondan yağ çıkarılır. Defne yağı ma’rûftur, dânelerini su ile kaynatıp üzerine geleni alırlar yâhûd tâze varaklarının ve dânelerinin 'usâresini zeytûn yağıyla 'usâre mahv olunca kaynatırlar. Ve غَارَةٌ [gâret] Toza denir, غُبَارٌ [gubâr] ma’nâsına. Ve gâr b. Cebele bir muhaddis ismidir, 'alâ-kavlin zâ-yı mu’ceme iledir. Ve ehl-i Nesef 'indinde bir ma’rûf ölçek ismidir ki yüz قَفِيزٌ [kafîz] nesne istî’âb eder. Ve غَارٌ [gâr] 'Askere denir, جَيْشٌ [ceyş] ma’nâsına. Ve reşk ve gayret ma’nâsınadır; yukâlu: فُلاَنٌ شَدِيدُ الْغَارَةِ عَلَى أَهْلِهِ أَيِ الْغَيْرَةِ

Dağda oyulmuş küçük ev, kovuk, derinlik, en alt kısım, dip, mağara, yaprak dökmeyen bir bir bitki.

على gayret etmek, girmek, من kıskanmak, عَلَى، مِنْ kıskanmak, dalmak, içine girmek, nüfuz etmek, işlemek, delip geçmek, batmak, derine gitmek, azalmak, görünmez olmak, çökmek, kurumak, kötüye gitmek.

(“ga” uzun okunur, a. i.) : 1) mağara, in. (bkz. : kehf). Yâr-ı gar (mağara dostu) : Hz. Muhammed (Aleyhisselâm)'e mağarada, arkadaşlık eden Hz. Ebûbekir; mec. çok vefalı, çok sâdık arkadaş. 2) defne ağacı. Habb-ül-gar : defne tanesi,

Mağara. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; defne ağacı, mağalar, bitk. defne, in.

a. (fem. غارە) 1. Deceptive, deceiving. 2. Self-deceiving, over-reliant.