(a. i.) : bir gözü kör olma.

اَلْعَوَرُ [el-'aver] (fethateynle) Bir gözün hissi ya’nî kuvvet-i bâsırası zâ’il olmak ki murâd yek-çeşm olmaktır; yukâlu: عَوِرَ الرَّجُل عَوَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَيُقَالُ hعَارَ – يَعَارُ كَخَافَ– يَخَافُh إِذَا ذَهَبَ حِسُّ إِحْدَى عَيْنَيْهِ Lâkin Misbâh’ta عَوِرَتِ الْعَيْنُ إِذَا نَقَصَتْ أَوْ غَارَتْ 'ibâretiyle mersûm olmakla mü’ellifin tefsîrine muhâlif olur.

اَلْعَوِرُ [el-'avir] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Bed-derûn ve bed-serîret olan kimseye vasf olur; yukâlu: رَجُلٌ عَوِرٌ أَيِ الرَّدِيءُ السَّرِيرَةِ

vn. & s. A being or becoming blind of one eye; blindness of one eye.

a. (fem. عورە) Exposed, unprotected.

a. pl. of عورا اعور،, q. v.

اَلْعَوَرُ [el-‘aver] (fethateynle) Bir gözlü olmak, yek-çeşm ma’nâsına; yukâlu: عَارَتِ الْعَيْنُ تَعَارُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve عَوِرَتْ عَنْيُهُ dahi derler vâv’ı hâli üzere ibkâ edip elife kalb etmemekle, aslında sahîh olduğuna binâ’en ki o إِعْوَرَّتْ [i’verret]tir, zîrâ إِعْوَرَّتْ [i’verret]te vâv’ın mâ-kabli sâkindir, ona binâ’en sahîh olmuştur, pes harf-i zevâ’id hazf olunup teşdîd ref’ olunmakla عَوِرَ kalmıştır. Ve عَوِرَ ['avire]nin aslı إِعْوَرَّ olmasına delîl sâ’ir ahavâtıdır ki onlar إِسْوَدَّ يَسْوَدُّ ve إِحْمَرَّ يَحْمَرُّ dür. Elvânda bu veznden gayrı müsta’mel değildir. Ve ‘uyûbda kıyâs إِعْرَجَّ ve إِعْمَيَّ demek idi عَرِجَ ve عَمِيَ mahallinde ve lâkin mesmû’ olmamıştır. Ve عُرْتُ عَيْنَهُ أَعُورُهَا dahi derler müte’addî gelmek üzere.

اَلْعَوْرُ [el-'avr] ('ayn’ın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) ve اَلْعَيْرُ [el-'ayr] (kezâlik 'ayn’ın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) İkisi dahi تَعَاوُرٌ [te’âvur] ma’nâsınadır; yukâlu: تَعَاوَرَتِ الرِّيَاحُ رَسْمَ الدَّارِ وَعَارَهُ يَعُورُهُ وَيَعِيرُهُ إِذَا أَخَذَهُ وَذَهَبَ بِهِ