vn. & s. 1. A returning; return. 2. A visiting; a visit. 3. A repeating; repetition. 4. A swerving.

s. (pl. اعواد عیدان،) 1. Wood, a piece of wood or timber; a stick, a wand, etc. 2. (vulg. öd) Aloes-wood, agallochum. 3. A lute.

iz. ar. Geri dönme, rücû‘, ric‘at. [“avdet” daha müsta‘meldir.]

اَلْعُودُ [el-'ûd] ('ayn’ın zammıyla) خَشَبٌ [haşeb] ma’nâsınadır ki şecerden kesilmiş ağaçtır, yerinde yine 'avdet edeceği i’itibârıyladır. Cem’i عِيدَانٌ ['îdân] gelir ve أَعْوَادٌ [a’vâd] gelir. Ve bu münâsebetle hâssaten lavta dedikleri sâza ıtlâk olunmuştur. Kezâlik tebhîr eyledikleri عُودٌ ['ûd] ağacına ıtlâk olunmuştur. Ve dil dibinde olan kemiğe ıtlâk olunur.

iz. ar. cm: ıydân. 1. Ağaç, odun, haşeb. n. 2. Hind’den gelen bir cins kıymetli odun ki yakıldıkta bir râyiha-i tayyibe vermekle, odalarda mahsus micmerlerde yanar. Öd ağacı. ba: اود öd. 3. Maruf bir cins kirişli çalgı âleti ki Fransızca’da dahi “el-ûd” tabîr-i Arabîsinden me’hûz olarak luth denilir. Lavta: ud çalmak.

على alıştırmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; على dadandırmak.

Sopa, değnek, yapı, kamış, dal, ud, ut. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; kuru ağaç, kopuz, şiddet, odun, bitk. kartal ağacı, bünye, tahta, ödağacı, çubuk, ahşap, sarısabır, vücut, baston, aloin, gövde, asa, fizik yapı, tahta parçası, şiddet (hastalık için), dayak, güç, sap, fizik.

(a. i.) : geri gelme, dönme, lehine veya aleyhine dönme.

Dönüş. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; tekrar, yeniden başlama, sürdürme, tersine dönüş, tekerrür etme, yinelenme, mükerrer suç işleme, tekrarlama.

اَلْعِوَضُ [el-'ivad] (عِنَبٌ ['ineb] vezninde) ve اَلْعَوْضُ [el-'avd] (خَوْضٌ [havd] vezninde) ve اَلْعِيَاضُ [el-'iyâd] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bir nesne yerine bedel ve halef vermek ma’nâsınadır; tekûlu: عَاضَنِيَ اللهُ مِنْهُ يَعُوضُ عِوَضًا وَعَوْضًا وَعِيَاضًا أَيْ أَعْطَانِي خَلْفًا وَبَدَلاً [Ve] عِيَاضٌ ['iyâd]ın aslı عِوَاضٌ ['ivâd] idi, mâ-kablinin kesresi vâv’ı yâ’ya ibdâl eyledi. Ve عِوَضٌ ['ivad] (عِنَبٌ ['ineb] vezninde) ve مَعُوضَةً [ma’ûdat] (مَعُونَةٌ [me’ûnet] vezninde) İsmlerdir, bedel ve halefe denir; yukâlu: هُوَ عِوَضٌ مِنْهُ وَمَعُوضَةٌ أَيْ خَلَفٌ وَبَدَلٌ