اَلْعُقَارُ [el-'ukâr] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) Çayırın güzîde ve bihterine denir. Ve hamr ve bâdeye denir, küpe mülâzim olduğu için yâhûd şâribini yürümekten عَقْرٌ ['akr] eylediği için. Ve عُقَارٌ [‘ukâr] Bir nev’ kırmızı bezin adıdır.

اَلْعَقْرُ [el-'akr] (فَقْرٌ [fakr] vezninde) ve اَلْعُقْرُ [el-'ukr] ('ayn’ın zammıyla) ve اَلْعُقَارُ [el-'ukâr] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) Bunlar da kısır olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَقَرَتِ النَّاقَةُ عَقْرًا وَعُقْرًا وَعُقَارًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا صَارَتْ عَاقِرًا

Kısırlaştırmak.

اَلْعَكْرُ [el-'akr] (مَكْرٌ [mekr] vezninde) ve اَلْعُكُورُ [el-'ukûr] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Döne döne hamle ve hücûm eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَكَرَ عَلَى الشَّيْءِ عَكْرًا وَعُكُورًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا كَرَّ وَانْصَرَفَ وَيُقَالُ فَرَّ مِنْ قِرْنِهِ ثُمَّ عَكَرَ بِالرُّمْحِ إِذَا كَرَّ وَحَمَلَ

iz. ar. 1. Kısırlık, doğurmaz kadın veya dişi hayvanın hâli. 2. mc. Netice ve semere vermeyiş.

Gebeliği önleyen ilaç.

Kısır olmak, yaralamak, kesmek, incitmek, boğazlamak, zarar vermek, doğramak.

Kısırlık, orta, merkez. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; çoraklık, göbek, kısır adam.

Kısır olmak.

اَلْعَاقِرُ [el-'âkir] Doğurmaz olan hatuna ve hayvâna denir ki kısır ta’bîr olunur; cem’i عُقَّرٌ ['ukkar] gelir, سُكَّرٌ [sukker] vezninde, Fârisîde seterven derler. Ve عَاقِرٌ ['âkir] ve عَقِيرٌ ['akîr] ile ricâl vasflanır, aslâ kendiden veled mütevellid olmayan ya’nî çocuğu olmaz olan kişiye denir; yukâlu: رَجُلٌ عَاقِرٌ وَعَقِيرٌ إِذَا كَانَ لاَ يُولَدُ لَهُ وَلَدٌ Ve عَاقِرٌ ['âkir] Aslâ bir nesne inbât eylemez olan kumsala ıtlâk olunur; yukâlu: رَمْلٌ عَاقِرٌ إِذَا كَانَ لاَ يُنْبِتُ Ve 'azîm olan kumluğa ıtlâk olunur, kısır hayvân semiz olmakla teşbîh olunmuştur; yukâlu: رَمْلٌ عَاقِرٌ أَيْ عَظِيمٌ Ve عَاقِرٌ ['Âkir] Bir ma’rûf kumluk adıdır. Ve hüsn ve cemâlde misl ve mânendi olmayan hatuna ıtlâk olunur; yukâlu: إِمْرَأَةٌ عَاقِرٌ أَيْ لاَ مِثْلَ لَهَا