Ve قَرَنٌ [karen] mü’ellife göre عَفَلَةٌ ['afelet]-i sagîredir ve etıbbâya göre mâddesi halkî kemiktir yâhûd halt-ı sulb-ı şedîddir. Buna ‘ilâc hemân gayr-i kâbildir. Ve ba’zen inzımâm ve imtilâ’ sebebiyle nüfûz mümkin olmaz. Ve mü’ellifin رَتْقٌ [retk] mâddesinde takdîm eylediği kavl bu olacaktır. Ve Mugrib’in ve Misbâh’ın ve Nihâye’nin beyânları dahi tafsîl-i merkûma mülâyimdir, ancak Nihâye’de عَفَلَةٌ [‘afelet] ile قَرَنٌ [karen]i fark etmemiştir. Ve kâdî Şureyh mahzarına bir kimse bir câriye-i karnâ’ getirip istiftâ eyledikte “Yere oturtun, eğer o hâdise yere dokunursa 'aybdır ve illâ 'ayb değildir” diye iftâ eylediğini nakl eylemiştir. Buna göre رَتْقٌ [retk] halkî bitişik ve عَفَلٌ ['afel] ve قَرَنٌ [karen] debbelik olur, niteki mü’ellife göre de ikisi birdir, lâkin sıgar ve kiber cihetiyle farkları vardır. Pes beynlerinde 'umûm ve husûs-ı mutlak olmak melhûzdur fe’lyuhfaz; yukâlu: بِهَا عَفَلٌ وَعَفَلَةٌ وَهُوَ شَيْءٌ يَخْرُجُ مِنْ قُبُلِ النِّسَاءِ وَحَيَاءِ النَّاقَةِ كَالْأُدْرَةِ لِلرِّجَالِ Ve عَفَلٌ ['afel] Masdar olur hatunda yâhûd nâkada عَفَلَةٌ ['afelet] hudûs eylemek ma’nâsına; yukâlu: عَفِلَتِ الْمَرْأَةُ أَوِ النَّاقَةُ عَفَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا صَارَتْ بِهَا عَفَلَةٌ

اَلْعَفَلُ [el-'afel] ('ayn’ın ve fâ’nın fethiyle) ve اَلْعَفَلَةُ [el-'afelet] (fetehâtla) Şol şey’e denir ki ba’zı nisvânın ve nâkanın fercinde zuhûr eder, ba’zı ricâlde hâdis olan debbelik gibi.

اَلْعَفْلُ [el-'afl] (نَفْلٌ [nefl] vezninde) Keçi tekesinin ve öküzün paçaları aralığının yağının kesretine denir. Ve bu enenmiş, خَصِيٌّ [hasiyy] olanlarda müsta’meldir, zîrâ onlar semiz ve oraları yağlı olur; yukâlu: فِي التَّيْسِ أَوِ الثَّوْرِ عَفْلٌ وَهُوَ كَثْرَةُ شَحْمِ مَا بَيْنَ رِجْلَيْهِمَا وَهُوَ أَعْفَلُ Ve عَفْلٌ ['afl] Dübür ile zekerin beyninde olan çizgiye denir. Ve koç kısmının hâyelerinin ve çevre yanlarının yağına denir. Ve koç kısmının semizliğini ve arıklığını bilmek için el ile yoklanacak kavram yerine denir.

vn. & s. A having a vaginal hernia.

اَلْعَفَلَةُ [el-'afelet] (fethateynle) ve اَلْعَفَلُ [el-'afel] (kezâlik fethateynle) Bir şiştir ki ba’zı nisâ tâ’ifesinin fercinde ve nâkanın dahi fercinde olur. Ba’zı kimsenin hâyasında olan şişi gibi ki ona أُدْرَةٌ [udret] derler.

اَلْعَفْلُ [el-'afl] ('ayn’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Koyunu iki ayağı arasında arıklığın ve semizliğin bilmek için yapışılan yerdir.