عَصْبٌ ['asb] ('ayn’ın fethiyle) Bir nesneyi dürüp bükmek, طَيٌّ [tayy] ve لَيٌّ [leyy] ma’nâsınadır; yukâlu: عَصَبَ الشَّيْءَ عَصْبًا إِذَا طَوَاهُ وَلَوَاهُ Ve sarıp bağlamak ma’nâsınadır; yukâlu: عَصَبَهُ أَيْ شَدَّهُ Ve ağacın şâhlarını yaprak silkmek için bir araya toplamak ma’nâsınadır; yukâlu: عَصَبَ الشَّجَرَةَ إِذَا ضَمَّ مَا تَفَرَّقَ مِنْ أَغْصَانِهَا إِلَيْهَا وَخَبَطَهَا Ve tekenin ve koçun hâyelerini bend eylemek ma’nâsınadır, tâ ki yumurtaları çıkarmaksızın o 'amel ile sâkıt ola; yukâlu: عَصَبَ خُصْيَتَيِ التَّيْسِ وَالْكَبْشِ إِذَا شَدَّهُمَا حَتَّى تَسْقُطَا مِنْ غَيْرِ نَزْعٍ Ve عَصْبٌ ['asab] Yemen kumaşlarından bir türlü kumaşın adıdır. Ve şol kızıl buluta denir ki kurak yıllarda ufk-ı garbîde nümâyân olur. Ve عَصْبٌ ['asb] Kemâl üzere sütü idrâr için nâkanın butlarını çekip bağlamak ma’nâsınadır. Ve ağızda dişler gubârdan yâ havf ve 'ataş makûlesi 'ârızadan nâşî vesah-nâk olmak ma’nâsınadır. Ve iplik eğirmek, غَزْلٌ [gazl] ma’nâsınadır. Ve bir nesneyi avuçla tutup almak, قَبْضٌ [kabd] ma’nâsınadır. Ve ağızda tükürük kurumak ma’nâsınadır. Ve bir nesneye mülâzım ve müdâvim olmak ma’nâsınadır. Ve bir nesnenin çevresini tavâf ve deverân eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَصَبَتِ اْلإِبِلُ بِالْمَاءِ إِذَا دَارَتْ وَطَافَتْ حَوْلَهُ Ve عَصْبٌ ['asb] Ehl-i 'arûz ıstılâhında bahr-i vâfirin ‘arûzunda vâki’ mutefâ’ilun cüz’ünün lâm’ını iskân eylemekten 'ibârettir ki mefâ’îlun veznine nakl olunur. Kabz ma’nâsından me’hûzdur ki hareke-i lâm’ı ahz ü kabz olunur. Ve mâdde-i mezbûrenin mecmû’u bâb-ı sânîden masûgdur. Ve عَصْبٌ ['asb] Birikmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَصِبَ الْقَوْمُ بِهِ وَعَصِبَ عَصْبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اجْتَمَعُوا

s. 1. A band, bandage. 2. A fillet, handkerchief, or turban. 3. A climbing plant. 4. A kind of mottled stuff or plaid. 5. Hippopotamus ivory.

Dolamak, (başa) dolamak, yarayı sarmak, başı örtmek, sararak bağlamak, bandaj dolamak, sarmak.

اَلْعَصَبُ [el-'asab] (fethateynle) Gövdede olan sinirlere denir ki mefâsılın أَطْنَابٌ [atnâb]ı menzilesindedirler; müfredi عَصَبَةٌ ['asabet]tir; yukâlu; هُوَ قَوِيُّ الْعَصَبِ أَيْ أَطْنَابِ الْمَفَاصِلِ Ve şecer-i لَبْلاَبٌ [leblâb] ismidir ki sarmaşık ta’bîr olunan nebâttır. Ve kavmin eşrâf ve hıyârına عَصَبٌ ['asab] ıtlâk olunur; yukâlu: هُمْ عَصَبُ الْقَوْمِ أَيْ خِيَارُهُمْ Ve عَصَبٌ ['asab] Masdar olur, gövdenin siniri çok olmak ma’nâsına; yukâlu: عَصِبَ اللَّحْمُ عَصَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَثُرَ عَصَبُهُ Ve اَلْعَصْبُ [el-'asb] ('ayn’ın fethi ve zammı ve sâd’ın sükûnuyla) Bu dahi sarmaşık ağacına denir.

Hayvanı burma.

(… üstüne) على dolamak, (başa) dolamak, (الرِّيقُ فَاهُ ( بِفِيه ağzı kurumak, bağlamak, sarmak, kavuşturmak, sarmalamak, birleştirmek, dolamak, yapıştırmak, katlamak.

(a. i.) : 1) sargı, bağ. 2) mendil. 3) sarmaşık.

(a. i. c. : a’sâb) : sinir, damar.

Sinir, veter. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; kiriş.

iz. ar. cm: a‘sâb. sinir, a‘sâba dokunmak = hiddet ve sıkıntıyı mûcib olmak. [cem‘i daha müsta‘meldir.]