U (…….için)ayıp olmak, (…)rezil etmek.

Uyuz hastalığı, devede kıl dökülmesine yol açan hastalık.

Hizmetçi erkek çocuk.

اَلْعَرُّ [el-'arr] ('ayn’ın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) ve اَلْعُرُّ [el-'urr] ve اَلْعُرَّةُ [el-'urret] ('ayn’ların zammıyla) Uyuz 'illetine denir, جَرَبٌ [cereb] ma’nâsına. 'Alâ-kavlin 'ayn’ın fethiyle uyuzluğa denir ve zammıyla bir gûne kurhaya denir ki deve köşeklerinin boyunlarında ‘ârız olur. Ve bir nev’ 'illet ismidir ki deve kısmına mahsûstur; mübtelâ olan develerin uyuz gibi tüyleri kavlayıp dökülür; sâ’ire sirâyet eylememek için o develere dâg vururlar. Ve عَرٌّ ['arr] ('ayn’ın fethiyle) Masdar olur, deve kısmı uyuz olmak, kezâlik 'illet-i mezkûreye uğramak ma’nâlarına; yukâlu: عَرَّتِ الْإِبِلُ عَرًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا جَرِبَتْ وَيُقَالُ عُرَّتِ الْإِبِلُ عَلَى الْمَجْهُولِ وَيُقَالُ عَرَّتِ الْإِبِلُ وَعُرَّتْ إِذَا أَصَابَهُ دَاءُ الْعُرَّةِ وَهِيَ دَاءٌ يَتَمَعَّطُ مِنْهُ وَبَرُ الْإِبِلِ وَهِيَ مَعْرُورَةٌ Ve عَرٌّ ['arr] Bir adamı bî-huzûr ve magmûm eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَرَّ فُلاَنًا إِذَا سَاءَهُ Ve bir adama bir şerr ve kerîhe isnâdıyla âlûde kılmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَرَّهُ بِشَرٍّ إِذَا لَطَخَهُ بِهِ Ve bir adamdan min-gayr-i su’âlin ihsân ümniyyesine gelmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَرَّ فُلاَنًا إِذَا أَتَاهُ مُعْتَرًّا Ve bir adamı bir varta ve mekrûheye dûçâr etmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَرَّ فُلاَنًا إِذَا أَصَابَهُ بِمَكْرُوهٍ Ve devenin hörgücü sagîr yâhûd kalîl yâhûd kesret-i 'amelden yâ bir marazdan zâ’il olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَرَّ سَنَامُ الْبَعِيرِ عَرًّا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا صَغُرَ أَوْ قَلَّ أَوْ ذَهَبَ Ve عَرٌّ ['arr] عَرَارٌ ['arâr] gibi vaktinden mukaddem sütten kesilmiş velede denir, ke-mâ se-yuzkeru; bunda vasf olur.

اَلْعَرُّ [el-'arr] ('ayn’ın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) ve اَلْعُرُّ [el-'urr] ve اَلْعُرَّةُ [el-'urret] ('ayn’ların zammıyla) Uyuz 'illetine denir, جَرَبٌ [cereb] ma’nâsına. 'Alâ-kavlin 'ayn’ın fethiyle uyuzluğa denir ve zammıyla bir gûne kurhaya denir ki deve köşeklerinin boyunlarında ‘ârız olur. Ve bir nev’ 'illet ismidir ki deve kısmına mahsûstur; mübtelâ olan develerin uyuz gibi tüyleri kavlayıp dökülür; sâ’ire sirâyet eylememek için o develere dâg vururlar. Ve عَرٌّ ['arr] ('ayn’ın fethiyle) Masdar olur, deve kısmı uyuz olmak, kezâlik 'illet-i mezkûreye uğramak ma’nâlarına; yukâlu: عَرَّتِ الْإِبِلُ عَرًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا جَرِبَتْ وَيُقَالُ عُرَّتِ الْإِبِلُ عَلَى الْمَجْهُولِ وَيُقَالُ عَرَّتِ الْإِبِلُ وَعُرَّتْ إِذَا أَصَابَهُ دَاءُ الْعُرَّةِ وَهِيَ دَاءٌ يَتَمَعَّطُ مِنْهُ وَبَرُ الْإِبِلِ وَهِيَ مَعْرُورَةٌ Ve عَرٌّ ['arr] Bir adamı bî-huzûr ve magmûm eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَرَّ فُلاَنًا إِذَا سَاءَهُ Ve bir adama bir şerr ve kerîhe isnâdıyla âlûde kılmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَرَّهُ بِشَرٍّ إِذَا لَطَخَهُ بِهِ Ve bir adamdan min-gayr-i su’âlin ihsân ümniyyesine gelmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَرَّ فُلاَنًا إِذَا أَتَاهُ مُعْتَرًّا Ve bir adamı bir varta ve mekrûheye dûçâr etmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَرَّ فُلاَنًا إِذَا أَصَابَهُ بِمَكْرُوهٍ Ve devenin hörgücü sagîr yâhûd kalîl yâhûd kesret-i 'amelden yâ bir marazdan zâ’il olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَرَّ سَنَامُ الْبَعِيرِ عَرًّا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا صَغُرَ أَوْ قَلَّ أَوْ ذَهَبَ Ve عَرٌّ ['arr] عَرَارٌ ['arâr] gibi vaktinden mukaddem sütten kesilmiş velede denir, ke-mâ se-yuzkeru; bunda vasf olur.

اَلْعَرُّ [el-'arr] ('ayn’ın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) Uyuz dedikleri marazdır, جَرَبٌ [cereb] ma’nâsına; tekûlu minhu: عَرَّتِ الْإِبِلُ تَعِرُّ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Ve عَرٌّ ['arr] Bir kimseye yaramazlık eriştirmeğe dahi derler; yukâlu: هُوَ يَعِرُّ قَوْمَهُ أَيْ يُدْخِلُ عَلَيْهِمْ مَكْرُوهًا يَلْطَخُهُمْ بِهِ Ve عَرٌّ ['arr] Yeri gübrelemeğe dahi derler, ilkâ-iسِرْجِينٌ [sircîn] ma’nâsına; yukâlu: عَرَّ أَرْضَهُ يَعِرُّهَا أَيْ سَمَّدَهَا Ve تَسْمِيدٌ [tesmîd] sîn ve dâl-ı mühmeleteyn ile yeri gübrelemeğe derler.

اَلْعَرُّ [el-'arr] ('ayn’ın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) Uyuz dedikleri marazdır, جَرَبٌ [cereb] ma’nâsına; tekûlu minhu: عَرَّتِ الْإِبِلُ تَعِرُّ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Ve عَرٌّ ['arr] Bir kimseye yaramazlık eriştirmeğe dahi derler; yukâlu: هُوَ يَعِرُّ قَوْمَهُ أَيْ يُدْخِلُ عَلَيْهِمْ مَكْرُوهًا يَلْطَخُهُمْ بِهِ Ve عَرٌّ ['arr] Yeri gübrelemeğe dahi derler, ilkâ-iسِرْجِينٌ [sircîn] ma’nâsına; yukâlu: عَرَّ أَرْضَهُ يَعِرُّهَا أَيْ سَمَّدَهَا Ve تَسْمِيدٌ [tesmîd] sîn ve dâl-ı mühmeleteyn ile yeri gübrelemeğe derler.