اَلْعِرْسُ [el-'irs] ('ayn’ın kesriyle) Zevc ve zevceden her birine ıtlâk olunur; yukâlu: هِيَ عِرْسُهُ أَيِ امْرَأَتُهُ ve yukâlu: عِرْسُها أَيْ زَوْجُهَا Ve dişi arslana denir. Cem’i أَعْرَاسٌ [a’râs]tır.

اَلْعُرْشُ [el-'urş] ('ayn’ın zammıyla) Boynun bir tarafında olan uzunca etçeğize denir. İki tarafında olana عُرْشَانِ ['urşân] denir ki kafânın iki cânibinde olan etler olacaktır. 'Alâ-kavlin boynun iki taraflı kökünde olan etlere yâhûd iki taraflı hacâmat mevzi’lerine denir ki yağrınının iki cânibidir. Ve boğazın ucunda küçük dilin altındaki iki kemiğe denir ki lisân onlar üzere kâ’im olur. Ve عُرْشٌ ['urş] At kısmının yelesinin nihâyetine denir ki boynunun kökü tarafıdır. Ve kulağa denir. Ve göğsü kerevit gibi 'arîz ve bülend olan iri cüsseli nâkaya denir; yukâlu: نَاقَةٌ عُرْشٌ أَيْ ضَخْمَةٌ كَأَنَّهَا مَعْرُوشَةُ الزَّوْرِ Ve عُرْشٌ ['Urş] Mekke-i mükerreme’ye, 'alâ-kavlin büyût-ı kadîmesine denir; nunda 'ayn’ın fethiyle de câ’izdir. 'İnde’l-ba’z fethle Mekke’ye ve zammla büyûtuna denir ki عُرُوشٌ [‘Urûş] dahi denir bünye-i cem’le; ve minhu kavlu Sa’d: وَفُلاَنٌ كَافِرٌ بِالْعُرْشِ يَعْنِي مُعَاوِيَةَ مُقِيمٌ بِمَكَّةَ Ya’nî Mu’âviye cenâblarının temettu’-i hacc-ı şerîften nehy eylediği Sa’d hazretlerinin bâlig oldukta: hتَمَتَّعَنْاَ مَعَ رَسُولِ اللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَفُلاَنٌ يَعْنِي مُعَاوِيَةَ كَافِرٌ بِالْعُرْشِh dedikleri kelâmda عُرْشٌ ['Urş] عَرِيشٌ ['arîş]in cem’idir ki murâd vech-i mezkûr üzere büyût-ı Mekke’dir. O evânda ağaç ve sâzlık makûlesi çatma alaçuk gibi olmakla عَرِيشٌ ['arîş] ıtlâk ederler idi. Pes ma’nâ وَهُوَ مُقِيمٌ بِمَكَّةَ فِي حَالِ كُفْرِهِ قَبْلَ إِسْلاَمِهِ demek olur. Ve عُرْشٌ ['urş] İnsânın ayağının yüzünde olan yumru ile parmaklarının aralığı olan yere denir; yukâlu: وَقَعَ الْحَجَرُ فِي عُرْشِهِ أَيْ مَا بَيْنَ الْعَيْرِ وَالْأَصَابِعِ مِنْ ظَهْرِ قَدَمِهِ Ve bunda fethla da câ’izdir. Cem’i عِرَشَةٌ ['ireşet] gelir, قِرَدَةٌ [kiredet] vezninde ve أَعْرَاشٌ [a’râş] gelir.

Düğün. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; nikah, evlilik töreni.

اَلْعَرَشُ [el-'areş] (fethateynle) Bir kimse ifrât-ı neşâtından mebhût olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَرِشَ الرَّجُلُ عَرْشًا كَمَا مَرَّ وَعَرَشًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا بَطِرَ وَبُهِتَ

Düğün. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; evlilik.

Koca, karı, hanım.

(a. i.) : karı ile kocadan herbiri.

(a. i.) : yorgunluk, bitkinlik.

(a. i.) : sevinç, ferahlık, yıpratan arştan üstün. '

Düğün yapmak.