vn. & s. A running; a run.

اَلْأَعْدَاءُ [el-a’dâ’] (hemzenin fethi ve elifin meddiyle) Cem’i, düşmanlar ma’nâsına. Ve عَدُوٌّ ['aduvv] kelimesi bir vasftır ki isme şebîhtir; yukâlu: عَدُوٌّ بَيِّنُ الْعَدَاوَةِ

اَلْعَدْوُ [el-'adv] (بَدْوٌ [bedv] vezninde) ve اَلْعُدُوُّ [el-'uduvv] (غُلُوٌّ [guluvv] vezninde) ve اَلْعَدَاءُ [el-‘adâ’] (عَطَاءٌ [‘atâ’] vezninde) ve اَلْعُدْوَانُ [el-'udvân] ('ayn’ın zammı ve kesriyle) ve اَلْعُدْوَى [el-'udvâ] (بُشْرَى [buşrâ] vezninde) Bir adama zulm eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَدَا عَلَيْهِ عَدْوًا وَعُدُوًّا وَعَدَاءً وَعُدْوَانًا وَعُدْوَى إِذَا ظَلَمَهُ Ve عَدَاءٌ [‘adâ’] (عَطَاءٌ [‘atâ’] vezninde) ve عُدْوَانٌ ['udvân] ('ayn’ın zammı ve fethateynle) Nesne uğurlamak ma’nâsınadır; yukâlu: عَدَا اللِّصُّ عَلَى الْقِمَاشِ عَدَاءً وَعُدْوَانًا وَعَدَوَانًا إِذَا سَرَقَهُ ve عَدْوٌ ['adv] (بَدْوٌ [bedv] vezninde) ve عُدْوَانٌ ['udvân] ('ayn’ın zammıyla) Bir adamı bir nesneden sarf edip çevirmek ve geçirmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَدَاهُ عَنِ الْأَمْرِ عَدْوًا وَعُدْوَانًا إِذَا صَرَفَهُ وَشَغَلَهُ Ve bir kimse üzere sıçrayıp atılmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَدَا عَلَيْهِ إِذَا وَثَبَ Ve bir işi terk edip ondan geçmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَدَا الْأَمْرَ وَعَنْهُ إِذَا جَاوَزَهُ وَتَرَكَهُ

s. (fem. عدوە, pl. اعدا) An enemy; the enemy.

اَلْعَضْوُ [el-'adv] ('ayn’ın fethi ve dâd’ın sükûnuyla) تَعْضِيَةٌ [ta’diyet] ma’nâlarınadır; yukâlu: عَضَا الشَّاةَ يَعْضُوهَا عَضْوًا إِذَا جَزَّأَّهَا ve yukâlu: عَضَا الشَّيْءَ إِذَا فَرَّقَهُ

اَلْعَدُوُّ [el-‘aduvv] (‘ayn’ın fethiyle) Düşmana denir. Müfred ve cem’i ve müzekker ve mü’ennesi berâberdir ve ba’zen tesniye ve cem’ ve hâ’ ile mü’ennes olur; cem’i أَعْدَاءٌ [a’dâ’] ve cem’ü’l-cem’i أَعَادِي [e’âdî] gelir. Şârih der ki bunun hâlî zıddı olan صَدِيقٌ [sadîk] mâddesine makîstir, niteki mahallinde beyân olundu; yukâlu: هُوَ وَهُمْ وَهِيَ عَدُوُّهُ وَيُقَالُ هِيَ عَدُوَّتُهُ

(a. i. c. : edâdî) : düşman, yağı

(a. i. c. : a’dâ’) : düşman, yağ, (bkz. : adüvv).

iz. ar. cm: a‘dâ’. Cem‘u’l-cem‘i: eâdî. [lisânımızda vâv-ı muhaffef ve harf-i medd gibi okunup: عدوك adüvvün ve عدوه adüvve denilecek yerde: عدونك adûnün ve عدویه adûye denilir.] Düşman, hasım, yâv: عدو جان adüvv-i cân, عدوى جان adû-yı cân = hasm-ı cân; عدو قدیم adüvv-i kadîm, عدوى قدیم adû-yı kadîm = eski düşman; a‘dâ-yı dîn; tecâvüz-i eâdî.

اَلْعُضُوُّ [el-'uduvv] (سُمُوٌّ [sumuvv] vezninde) Bir kimse melbûsât ve me’kûlâtta hoş-hâl olup sâz u sâmân sâhibi olmak ma’nâsınadır ki eczâ-yı refâhı tâmm olmaktan 'ibârettir.