(a. i. c. : a’dâd) : sayı.

iz. ar. cm: a‘dâd. 1. Sayı, şümâr, bir mecmûun kaç fertten mürekkep olması: koyunlarının adedini kendisi de bilmez. 2. Rakam, miktar beyan eden kelime veya işâret: üç, beş, yüz, 7, 20, 18 adedi. 3. Tane, re’s, kıta: beş adet kitap, on adet koyun, üç adet gemi.

اَلْعَدَدُ [el-'aded] (fethateynle) ve اَلْعَدِيدُ [el-'adîd] (نَدِيدٌ [nedîd] vezninde) Ondan ismlerdir, sayı demektir, Fârisîde şümâr denir. Ve عَدَدٌ ['aded] Sayılmış nesneye denir, مَعْدُودٌ [ma’dûd] ma’nâsına ki fa’al bi-ma’nâ mef’ûldür. Ve عَدَدٌ ['aded] İnsânın sinîn-i 'ömrüne ıtlâk olunur ki 'add olunur. Şârih der ki bir hatun civânlıkta ülfet eylediği bir adamı ba’de-zamânin gördükte, “Hani o evvelki şebâb ve celâdetin nice oldu?” diye su’âl eylemekle şahs-ı mezbûr: “مَنْ طَالَ أَمَدُهُ وَكَثُرَ وَلَدُهُ وَرَقَّ عَدَدُهُ ذَهَبَ جَلَدُهُ” kelâmıyla cevâb vermiştir. Ve عَدِيدٌ [‘adîd] قِرْنٌ [kirn] ma’nâsına müsta’meldir ki bir adamın küf’ ve hemtâsına denir. Ve عَدِيدُ الْقَوْمِ ['adîdu’l-kavm] o kavmin 'aşîretinden olmayıp lâkin onlardan ma’dûd olan ecnebiyyü’l-asl kimseye denir; yukâlu: فُلاَنٌ عَدِيدُ الْقَوْمِ أَيْ يُعَدُّ فِيهِمْ وَلَيْسَ مِنْهُمْ Ve yay kirişinin tıngırtısına denir. Ve 'Umeyre kabîlesine mahsûs bir su adıdır.

اَلْعَدَدُ [el-'aded] (fethateynle) ve اَلْعَدِيدُ [el-'adîd] (نَدِيدٌ [nedîd] vezninde) Ondan ismlerdir, sayı demektir, Fârisîde şümâr denir. Ve عَدَدٌ ['aded] Sayılmış nesneye denir, مَعْدُودٌ [ma’dûd] ma’nâsına ki fa’al bi-ma’nâ mef’ûldür. Ve عَدَدٌ ['aded] İnsânın sinîn-i 'ömrüne ıtlâk olunur ki 'add olunur. Şârih der ki bir hatun civânlıkta ülfet eylediği bir adamı ba’de-zamânin gördükte, “Hani o evvelki şebâb ve celâdetin nice oldu?” diye su’âl eylemekle şahs-ı mezbûr: “مَنْ طَالَ أَمَدُهُ وَكَثُرَ وَلَدُهُ وَرَقَّ عَدَدُهُ ذَهَبَ جَلَدُهُ” kelâmıyla cevâb vermiştir. Ve عَدِيدٌ [‘adîd] قِرْنٌ [kirn] ma’nâsına müsta’meldir ki bir adamın küf’ ve hemtâsına denir. Ve عَدِيدُ الْقَوْمِ ['adîdu’l-kavm] o kavmin 'aşîretinden olmayıp lâkin onlardan ma’dûd olan ecnebiyyü’l-asl kimseye denir; yukâlu: فُلاَنٌ عَدِيدُ الْقَوْمِ أَيْ يُعَدُّ فِيهِمْ وَلَيْسَ مِنْهُمْ Ve yay kirişinin tıngırtısına denir. Ve 'Umeyre kabîlesine mahsûs bir su adıdır.

اَلْعِدَدُ [el-'ided] (عِنَبٌ ['ineb] vezninde) عِدَادٌ ['idâd] lafzından muhaffeftir ki yılan soktuğu yerin senesi tamâmında veca’ı deprenmeğe denir.

s. (pl. اعداد) 1. Number; any given number. 2. An individual or individuals of inanimate things.

s. pl. of عدت uddet.

اَلْعَدَدُ [el-'aded] (fethateynle) ve اَلْعَدِيدُ [el-'adîd] ('ayn’ın fethi ve dâl’ın kesriyle) Sayılan nesnenin mikdârı ya’nî مَعْدُودٌ [ma’dûd]un mikdârı; yukâlu: “هُمْ عَدِيدُ الْحَصَى وَالثَّرَى” أَيْ فِي الْكَثْرَةِ Ve حَصَى [hasâ] ufak taşa ve ثَرَى [serâ] sâ-i müsellese ile toprağa derler; ve yukâlu: “فُلَانٌ عَدِيدُ بَنِي فُلَانٍ” أَيْ يُعَدُّ فِيهِمْ

اَلْعِدَدُ [el-'ided] ('ayn’ın kesri ve dâl’ın fethiyle) عِدَادٌ ['idâd]ın maksûrudur, عِدَادُ اللَّسْعَةُ ma’nâsına ki el-ân mürûr etti. Ve bunun maksûr gelmesi zarûret-i şi’re mahsûstur.