اَلْعَجَفُ [el-'acef] (fethateynle) Bedenin semizliği gitmek ma’nâsınadır ki arıklamak ta’bîr olunur; yukâlu: عَجِفَتِ الشَّاةُ وَعَجُفَتْ عَجَفًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالْخَامِسِ إِذَا ذَهَبَ سِمَنُهَا وَضَعُفَتْ

اَلْعَجْفُ [el-'acf] (رَجْفٌ [recf] vezninde) ve اَلْعُجُوفُ [el-‘ucûf] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Bir kimse henüz kendinin iştihâsı var iken bir aç adam ekl eylemek için yâhûd refîk ve hemdemi iyice doymak için nefsine îsâr ile kendisini ta’âmdan alıkomak ma’nâsınadır; yukâlu: عَجَفَ فُلاَنٌ نَفْسَهُ عَنِ الطَّعَامِ عَجْفًا وَعُجُوفًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا حَبَسَهَا عَنْهُ وَهُوَ يَشْتَهِيهِ لِيُؤْثِرَ بِهِ جَائِعًا أَوْ لِيُشْبِعَ مُؤَاكِلَهُ Ve hastanın tîmâr ve hizmetine bir adam kendi nefsini tahsîs ve tesbît eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَجَفَ نَفْسَهُ عَلَى الْمَرِيضِ إِذَا صَيَّرَهَا عَلَى التَّمْرِيضِ وَالْقِيَامِ بِهِ Ve bir kimsenin vaz’ ve şîvesine mukâbil mu’âhaze eylemeyip hazm ve tahammül eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَجَفَ نَفْسَهُ عَلَى فُلاَنٍ إِذَا احْتَمَلَ عَنْهُ وَلَمْ يُؤَاخِذْهُ Ve arıklatmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَجَفَ الدَّابَّةَ عَجْفًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا هَزَلَهَا Ve bir kimseden kenâre-gîr olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَجَفَ عَنْ فُلاَنٍ إِذَا تَجَافَاهُ Ve nefsi yavaşıtmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَجَفَ نَفْسَهُ إِذَا حَلَّمَهَا

vn. & s. A restraining one’s self in any way, especially from food, to let another eat it.

اَلْعَجَفُ [el-'acef] (fethateynle) Arıklık, هُزَالٌ [huzâl] ma’nâsına.

اَلْعَجْفُ [el-'acf] ('ayn’ın fethi ve cîm’in sükûnuyla) Ta’âmda bir kimseyi kendi nefsi üzere ihtiyâr etmek; yukâlu: عَجَفَ نَفْسَهُ عَلَى فُلَانٍ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا آثَرَهُ بِالطَّعَامِ عَلَى نَفْسِهِ

عجف

{عجاف}: هزال في النهاية.