اَلْعَشْنُ [el-'aşn] ('ayn’ın fethi ve şîn-i mu’cemenin sükûnuyla) ve اَلتَّعْشِينُ [et-ta’şîn] (تَفْعِيلٌ [tef’îl] vezninde) ve اَلْإِعْتِشَانُ [el-i’tişân] (إِفْتِعَالٌ [ifti’âl] vezninde) Bir adam kendi karîhesinden bir nesne hakkında şöyledir diye tahmînle hükm eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَشَنَ الرَّجُلُ فِيهِ عَشْنًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَعَشَّنَ وَاعْتَشَنَ إِذَا قَالَ بِرَأْيِهِ وَخَمَّنَ Ve إِعْتِشَانٌ [i’tişân] Hurmâ ağacının kesilmiş budak diplerinden başak araştırmak ma’nâsınadır; yukâlu: إِعْتَشَنَ النَّخْلَةَ إِذَا تَتَبَّعَ كُرَابَتَهَا Ve bir kimse üzere bi-vechin cidâl için kedi gibi atılmak ma’nâsınadır; yukâlu: إِعْتَشَنَ فُلَانًا إِذَا وَاثَبَهُ بِغَيْرِ حَقٍّ