اَلظَّاهِرَةُ [ez-zâhiret] Mü’ennesi, şol göze derler ki مُقْلَةٌ [muklet]i büyük ola. Ve مُقْلَةٌ [muklet] mîm’in zammıyla ve kâf’ın sükûnuyla gözün ağıyla karasının mecmû’una derler. Ve ظَاهِرٌ [zâhir] Zâ’il ma’nâsına da gelir; yukâlu: هَذَا أَمْرٌ ظَاهِرٌ عَنْكَ عَارُهُ أَيْ زَائِلٌ ve minhu kavluhum: ظَهَرَ فُلَانٌ بِحَاجَتِي إِذَا اسْتَخَفَّ بِهَا وَجَعَلَهَا بِظَهْرٍ كَأَنَّهُ أَزَالَهَا وَلَمْ يَلْتَفِتْ إِلَيْهَا وَجَعَلَهَا ظِهْرِيَّةً أَيْ خَلْفَ ظَهْرِهِ Ve ظَاهِرَةٌ [zâhiret] Deve suvarmada ona derler ki deveyi nısf-ı nehârda suvata getireler.

(هِ) [ ع. ] (اِفا. ص.)
۱- پیدا، آشکار.
۲- روی بیرونی هر چیزی.

a. (fem. ظاهرە) 1. Outer, external, exterior. 2. Apparent, visible; perceptible; plain, self-evident. 3. Successful; victorious; dominant. 4. One of the divine titles of God, the Manifest One. 5. A name or surname of men.

اَلظَّاهِرُ [ez-zâhir] (hâ’nın kesriyle) بَاطِنٌ [bâtin]in mukâbilidir.

s. (from the foregoing) 1. The outside, exterior of a thing. 2. The outward appearance of a thing. 3. The words and acts of a man 4. The outward circumstances of a thing. 5. The visible World.

sıf. ar. s: zâhire. [“zuhûr”dan if.] 1. Meydanda olan, açık, âşikâr: bu bir emr-i zâhirdir. 2. Bedîhî, müsbet, hüveydâ: delîl-i zâhir.

Yardımcı olmak, yardım etmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; destek olmak, savunmak, arka çıkmak, desteklemek.

Aşikar, görünen, açık, dış, harici, dış görünüş, net, belirgin. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; (iç yüzünü) çok iyi bilen (allah), zahiri, zahir, yüz, dış taraf, yüzey, görünüm, anlaşılır, satıh, boy pos, dışarıda olan, endam, ortada, dışarıdaki, eda, dışardan gelen, görünür, dıştaki, belli, dış yüzey, yüzeysel, görülen, zahir/lafzi mana, dış semt, hissedilebilir, görülebilir, metinden anlaşılan, sarih.

Varoş.

interj. Surely! clearly! Certainly!