اَلْأَشْمُلُ [el-eşmul] (şîn’in fethi ve mîm’in zammı ile) Cem’i, عَنَاقٌ [‘anâk]la أَعْنُقٌ[a’nuk] ve ذِرَاعٌ [zirâ’]la أَذْرُعٌ [ezru’] gibi, zîrâ شَمَالٌ [şemâl] mü’ennestir. Ve eger müzekker olaydı, cem’i أَفْعِلَةٌ [ef’ilet] vezni üzere olurdu. Nitekim vechi ‘ilm-i sarfta beyân olmuştur. Ve عَنَاقٌ [‘anâk] ‘ayn’ın fethiyle oğlaktır ve meksûrü’l-fâ’ ve mazmûmü’l-fâ’ ve meftûhu’l-fâ’ olanın bu bâbda hükmü bir olmağın عَنَاقٌ ['anâk]ı îrâd etti. Ve شِمَالٌ [şimâl] Halka dahi derler. Ve طَيْرُ شِمَالٍ [tayru şimâl] Şol kuşa derler ki onunla teşe’’um olunur. Ve شِمَالٌ [şimâl] Kezâlik kîse gibi bir nesnedir ki koyunun memesin onun içine korlar. Ve şol bez pâresine dahi derler ki hurmâ salkımların onun içine korlar üzülüp düşmesin diye.