اَلطَّمِرُّ [et-tamirr] (tâ’nın fethi ve mîm’in kesri ve râ’nın teşdîdiyle) Çâbük olan at; yukâlu: فَرَسٌ طَمِرٌّ أَيْ مُسْتَعِدٌّ لِلْوَثْبِ وَالْعَدْوِ Ve Ebû 'Ubeyde eyitti: طَمِرٌّ [temirr] şol attır ki müşemmiru’l-halk ola ya’nî eli ve ayağı kuru olup eti az ola.

اَلطَّمْرُ [et-tamr] (tâ’nın fethi ve mîm’in sükûnuyla) Zikr olunan çukuru terike ile doldurmak; yukâlu: طَمَرْتُهَا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيْ مَلَأْتُهَا

اَلطِّمْرُ [et-timr] (tâ’nın kesriyle) Eski sevbe, 'alâ-kavlin yünden nesc olunmamış olan köhne ve yeprik 'abâ ve kilim ve ihrâm makûlesine denir. Cem’i أَطْمَارٌ [atmâr] gelir.

s. (pl. اطمار) An old, worn-out cloth, a rag.

اَلطُّمَّرُ [et-tummer] (سُكَّرٌ [sukker] vezninde) ve اَلطِّمَّوْرُ [et-timmevr] (سِنَّوْرٌ [sinnevr] vezninde) Asl ve 'unsur ma’nâsınadır.

اَلطِّمِرُّ [et-timirr] (فِلِزٌّ [filizz] vezninde) ve اَلطِّمْرِرُ [et-timrir] (زِبْرِجٌ [zibric] vezninde) ve اَلطِّمْرِيرُ [et-timrîr] (قِطْمِيرٌ [kitmîr] vezninde) ve اَلْأُطْمُرُّ [el-utmurr] (أُرْدُنٌّ [urdunn] vezninde) Bunlar da soy ve yüğrük ata denir.

اَلطَّمَرُ [et-tamer] (fethateynle) Bir 'uzv şişip kabarmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَمِرَتْ يَدُهُ طَمَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا وَرِمَتْ

i. [Damlar gibi vurması vech-i tesmiyesi olabilir] 1. Beden-i insanda kanın cevelân ettiği yollar ki muhtelif kalınlıkta borulardan ibarettir. Irk, şiryân, verîd, reg: nabızlı damar; şahdamar = kanı veren büyük damar, şiryân; ak damar = sinir. 2. Damar veya köke benzeyip bir cismin her tarafında teşa‘ub eden yollar, turuk-ı ihtilât: yağmur suları yerin damarlarına girer. 3. Mermer ve ona müşâbih dalgalı şeylerdeki çizgiler: penbe damarlı ve beyaz zemînli ebrû. 4. Toprağın içindeki maden filizleri ve su tabakası: kuvarç (kuvars) kayası üzerinde altın damarları bulunur; bu suyun damarı zengin. 5. mc. Hulk, tabiat, nihâd: damarı tuttu = inâda başladı; damarına dokundu = hiddet etti, münfa‘il oldu.

اَلطَّمْرُ [et-tamr] (غَمْرٌ [gamr] vezninde) Bir nesneyi zîr-i türâba defn eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: طَمَرَ الشَّيْءَ طَمْرًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا دَفَنَهُ Ve gizlemek ma’nâsınadır; yukâlu: طَمَرَهُ إِذَا خَبَأَهُ Ve طَمْرٌ [tamr] ve طُمُورٌ [tûmûr] ve طِمَارٌ [timâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Aşağıya sıçramak, 'alâ-kavlin yükseğe sıçramak ma’nâsınadır; yukâlu: طَمَرَ الرَّجُلُ طَمْرًا وَطُمُورًا وَطِمَارًا إِذَا وَثَبَ إِلَى أَسْفَلٍ أَوْ فِي السَّمَاءِ أَيْ الْعُلْوِ Ve طَمْرٌ [tamr] مَطْمُورَةٌ [matmûret]i bir nesne ile doldurmak ma’nâsınadır; tekûlu: طَمَرْتُ الْمَطْمُورَةَ طَمْرًا إِذَا مَلَأْتَهَا Ve yara şişip kabarmak ma’nâsına müsta’meldir, gûyâ ki yukarı sıçramış olur; yukâlu: طَمَرَ الْجُرْحُ إِذَا انْتَفَخَ Ve diş ağrısı şiddetlenmek ma’nâsınadır; yukâlu: طُمِرَ الرَّجُلُ فِي ضِرْسِهِ عَلَى بِنَاءِ الْمَجْهُولِ إِذَا هَاجَ وَجَعُهُ Ve طُمُورٌ [tumûr] Seyr ve seyâhat eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: طَمَرَ الرَّجُلُ طُمُورًا إِذَا ذَهَبَ فِي الْأَرْضِ

s. 1. A blood-vessel, a vein. 2. A vein-like line, streak, stratum or duct. 3. A characteristic, a peculiarity of temper or disposition. 4. A bundle of fibres in a plant or leaf, etc.