iz. ar. [fa. تلك telk’den muarreb] şeffâf taş sûretinde bir maden ki cam i’mâline yaramakla beraber ateşe dayandığından ve kâğıt gibi de makasla kesildiğinden, sobanın kapı ve deliklerine konur ve böyle işlerde çok kullanılır.

اَلطَّلاَقُ [et-talâk] (tâ’nın fethiyle) ‘Avret zevcinden boş olmak ma’nâsınadır ki kayd-ı nikâhtan halâs olur; yukâlu: طَلَقَتِ الْمَرْأَةُ مِنْ زَوْجِهَا وَطَلُقَتْ طَلاَقًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالْخَامِسِ إِذَا بَانَتْ Şârihin beyânına göre işbu طَلاَقٌ [talâk] mâddesi tahliye mine’l-kayd ma’nâsına mevzû’ olup ma’ânî-i sâ’ire ondan münşa’ibdir. Ve طَلاَقٌ [talâk] lafzı vech-i mezkûr üzere masdar olup ism olarak dahi isti’mâl olunur; ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿اَلطَّلاَقُ مَرَّتَانِ﴾ الآية Türkîde ondan boşamak ve boşanmak ile ta’bîr olunur. İntehâ.

İzinli. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; hür.

Serbest bırakılmış, hür.

Şen olmak, güleç olmak.

Atış, (silah) ateş, (silah) atış, ateş, kaçma, at yarışında bir tur.

Zahmet, serbest, hür, doğum sancısı, من bağımsız, özgür. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; doğum ağrısı, tebessüm eden, sınırlamasız, güleç, parlak, şeffaf tabaka tabaka taş, meşakkat, sıkıntı, açık (hava).

(a. i.) : mika, ören pulu; derii hastalıklarında kullamlan beyaz bir toz, podra.

Serbest bırakmak, boşamak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; terketmek, bırakmak, terk etmek, reddetmek, tanımamak, ayrılmak, uzaklaşmak.

Birşeyi terk etmek, birşeyi serbest bırakmak, boşamak.