vn. & s. 1. A knocking (usually with a sound) a knock. 2. A happening suddenly. 3. A coming on happening by night. 4. A star’s rising or shining. 5. A divining by throwing pebbles.

s. See طراق .

iz. cm. ar. fd: tarîk. ba. طریق tarîk.

اَلطِّرْقُ [et-tirk] (tâ’nın kesriyle) Semizliğe ve zor ve kuvvete denir; yukâlu: مَا بِهِ طِرْقٌ أَيْ شَحْمٌ وَقُوَّةٌ وَسِمَنٌ 'Arablar şahm ile tâb ve kuvvetten kinâye ederler.

اَلطَّرَقُ [et-tarak] (fethateynle) Kırbanın büküntüsüne denir ki yiv tarzında olur, çîn-i cebîn gibi. Ve طَرَقٌ [tarak] Masdar olur, devenin dizleri gevşek ve za’îf olmak, ‘alâ-kavlin inciklerinde eğrilik olmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَرِقَ الْبَعِيرُ طَرَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَانَ فِي رُكْبَتَيْهِ ضَعْفٌ أَوْ فِي سَاقِهِ اعْوِجَاجٌ Ve kuşun yelekleri birbiri üzere kat kat olmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَرِقَ الرِّيشُ إِذَا كَانَ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ Ve طَرَقٌ [tarak] Su irkilen yerlere denir. Ve Vekabâ nâm mahal kurbünde bir suyun adıdır. Ve طَرَقَةٌ [tarakat]tan cem’ olur ki halka halka olan tuzağa ve ağa denir. Ve sıravardı deve izlerine denir; yukâlu: هَذِهِ طَرَقُ الْإِبِلِ أَيْ آثَارُهَا بَعْضُهَا فِي إِثْرِ بَعْضٍ

mh. Tarak’dan muhaffefdir. ba. طراق tarak.

(metali) dövmek, çekiçlemek, kapıyı çalmak, metali dövmek, haddelemek.

Çekiçlemek, vurmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; (kapıyı) çalmak, (metali) dövmek, [duygu] (ب) içini kaplamak, (ب) gelmek, [olaylar] başına gelmek, geceleyin gelmek, çalmak, çakmak, (demir, metal, vb.) dövmek, varmak, ulaşmak, çıkmak, yumruklamak, bam güm vurmak, vurarak pekiştirmek, kakmak.

Kabartma ile süsleme, işlemecilik.

اَلطَّرْقُ [et-tark] (حَرْقٌ [hark] vezninde) Vurmak, 'alâ-kavlin مِطْرَقَةٌ [mitrakat] ile vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَرَقَهُ طَرْقًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ضَرَبَهُ أَوْ بِالْمِطْرَقَةِ Ve çehreye şamar vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَرَقَهُ إِذَا صَكَّهُ Ve طَرْقٌ [tark] Şol irkilmiş suya ıtlâk olunur ki develer içine girip bevl ve telvîsle murdâr etmiş ola, مَطْرُوقٌ [matrûk] dahi denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve hurde taşlar ile fâl açmak ma’nâsınadır, nohut fâlı gibi; yukâlu: طَرَقَ الْكَاهِنُ إِذَا ضَرَبَ بِالْحَصَى Ve yünü yolup ditmek, 'alâ-kavlin yumuşatmak için çubukla çarpmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَرَقَ الصُّوفَ إِذَا نَتَفَهُ أَوْ ضَرَبَهُ بِالْقَضِيبِ Ve aygır deveye denir ki dâ’imâ onu nâkaya çekerler, buğur ta’bîr olunur. Ve bu tesmiye bi’l-masdardır; yukâlu: لَهُ طَرْقٌ كَثِيرٌ أَيْ فَحْلٌ ضَارِبٌ Ve طَرْقٌ [tark] ve طُرُوقٌ [turûk] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Erkek dişiye aşmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَرَقَ الْفَحْلُ النَّاقَةَ طَرْقًا وَطُرُوقًا إِذَا ضَرَبَهَا Ve bir yere gece vaktinde gelmek ma’nâsınadır; tekûlu: طَرَقَنَا فُلاَنٌ طَرْقًا وَطُرُوقًا أَيْ أَتَانَا بِاللَّيْلِ Ve sâz ve tarab ve nagamâttan her savt ve âgâzeye ve nagmeye 'alâ-hidetin طَرْقٌ [tark] ıtlâk olunur; yukâlu: تَضْرِبُ هَذِهِ الْجَارِيَةُ كَذَا طَرْقًا وَهُوَ كُلُّ صَوْتٍ أَوْ نَغْمَةٍ مِنَ الْعُودِ وَنَحْوِهِ Ve طَرْقٌ [tark] Erkek menîsine denir, مَاءُ الْفَحْلِ [mâ’u’l-fahl] ma’nâsına. Ve ‘akl ve idrâk za’îf olmak ma’nâsınadır; yukâlu: طُرِقَ الرَّجُلُ طَرْقًا عَلَى بِنَاءِ الْمَفْعُولِ إِذَا ضَعُفَ عَقْلُهُ Ve bir gûne kehânet ma’nâsınadır ki pamuğu yüne karıştırmak vechiyle ederler, ya’nî o cihetle fâl açmak ma’nâsınadır; yukâlu: تَطْرِقُ الْعَجُوزُ طَرْقًا أَيْ تَخْلِطُ الْقُطْنَ بِالصُّوفِ إِذَا تَكَهَّنَ Ve طَرْقٌ [tark] tayyi’ lügatinde hurmâ ağacına denir. Ve طَرْقٌ [tark] ve طَرْقَةٌ [tarkat] Bir kerre ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: إِخْتَضَبَتِ الْمَرْأَةُ طَرْقًا أَوْ طَرْقَيْنِ وَطَرْقَةً أَوْ طَرْقَتَيْنِ أَيْ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ وَتَقُولُ أَتَيْتُهُ طَرْقَيْنِ وَطَرْقَتَيْنِ Bu ma’nâda tâ’nın zammıyla da câ’izdir. Ve طَرْقٌ [tark] Tuzağa ve kapana, 'alâ-kavlin tuzak tarzında nesneye denir ki onunla vahş sayd olunur; tâ’nın kesriyle de lügattır. Ve طَرْقٌ [tark] Isfahân kazâsında bir karye adıdır. Ve طَرْقٌ [tark] Bulanık su içmek ma’nâsınadır; yukâlu: طَرِقَ الرَّجُلُ طَرْقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا شَرِبَ الْمَاءَ الْكَدِرَ