i. 1. Saç ve sakal kıllarını birbirlerinden ayıklayıp temizlemeye ve düzletmeye yarayan dişli âlet ki, ekseriya çimşîr (şimşir), boynuz, kemik, fil dişi, abanos vesâireden yapılır; mişt, şâne: saç tarağı; sakal tarağı; seyrek tarak; sık tarak. 2. Çulha destgâhında arış ipliklerinin geçirilmesine mahsus tarak şeklinde pek sık telli âlet ki müteaddid olup, çulha tarafından ayakla tahrîk olunur: bezi tarağa komak. 3. Yün ve keten açıp ayıklamaya mahsus âlet ki birbiri içine geçer telli fırça gibi iki yassı tahtadan ibârettir: yün tarağı, keten tarağı. 4. Taşçıların taşları düzeltmeye mahsus ufak dişli çelik kalemi: taşçı tarağı; tarakla düzeltmek. 5. Toprağı çekip düzeltmek için enli ve müteaddid kısa dişli çapa şeklinde tahta veya demirden bahçıvan âleti, gelberi, tırmık: toprağı kazdıktan sonra tarakla düzeltmeli. 6. Suyun dibindeki çamurları vesâir mevâddı ayıklamaya mahsus geniş kazma şeklinde âlet. 7. Liman ve nehir vesâirenin altını tathîre mahsus makineli duba: limanı tathîr için büyük bir tarak lazım. 8. Kadınların saçlarını tutturmak ve bu vesîle ile de süs için başlarına taktıkları tarak gibi zînet âleti: başında elmaslı bir tarak, bağa bir tarak var idi. 9. Bazı kuşların başında bulunan yassı ve yelpâze sûretinde tüy, tepelik. 10. El ve ayak parmaklarının merbût bulundukları kemikler: ayağının tarağı yüksektir; elinin tarağı geniştir. 11. Balığın nefes yerine su alıp verdiği delikleri kapayan kulak gibi kanatcıklar, sımâh: balık tarağı. 12. İstiridye kabîlinden kabuğu diş diş bir cins deniz böceği.

mh. Madenî şeylerin çıkardığı sesi taklit ve tasvîr eder: tırak kapı kapandı; tırak kırılıp düştü.

اَلطِّرْيَاقُ [et-tiryâk] (قِرْطَاسٌ [kirtâs] vezninde) ve اَلطِّرَّاقُ [et-tirrâk] (tâ’nın kesri ve râ’nın teşdîdiyle) تِرْيَاقٌ [tiryâk] lafzında lügatlerdir.

s. 1. A comb. 2. A rake. 3. A hackle. 4. A bird’s crest of feathers. 5. The cockle, cardium edule; also, the scallop, pecten. 6. A stonemason’s tooth-edged mattock. 7. A notched or toothed pattern on a cloth.

s. A loud knocking or crashing noise, a loud knock.

s. 1. A patch, lining, or doubling of the same size and shape with a thing. 2. A beaten plate of iron, fashioned for any purpose.

a. & s. pl. of طارق .

اَلطِّرَاقُ [et-tirâk] (tâ’nın kesriyle) Şol na’leyndir ki tatbîk olunup dikilmiş ola. Ve طِرَاقٌ [tirâk] Birbiri üzerine olan yeleğe dahi derler; yukâlu: رِيشٌ طِرَاقٌ إِذَا كَانَ بَعْضُهُ فَوْقَ بَعْضٍ

اَلطُّرَّاقُ [et-turrâk] (tâ’nın zammı ve râ’nın teşdîdiyle) Ricâlden kâhin olan kimseler.