اَلطَّبَنُ [et-taben] (fethateynle) ve اَلطَّبَانَةُ [et-tabânet] (سَلَامَةٌ [selâmet] vezninde) ve اَلطَّبَانِيَةُ [et-tabâniyet] (كَرَاهِيَةٌ [kerâhiyet] vezninde) ve اَلطُّبُونَةُ [et-tubûnet] (عُمُومَةٌ ['umûmet] vezninde) Fehm ve idrâk eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: طَبِنَ لَهُ وَطَبَنَ طَبْنًا وَطَبَانَةً وَطَبَانِيَةً وَطُبُونَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالثَّانِي إِذَا فَطِنَ لَهُ

اَلطَّبِنُ [et-tabin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلطَّابِنُ [et-tâbin] (صَاحِبٌ [sâhib] vezninde) Fetânetli müdrik adama denir.

اَلطُّبْنُ [et-tubn] (tâ’nın zammıyla) Tanbûra yâhûd lavtaya denir; tekûlu: رَأَيْتُهُ يَضْرِبُ الطُّبْنَ أَيِ الطُّنْبُورَ أَوِ الْعُودَ

a. Intelligent, shrewd.

اَلطَّبَنُ [et-taben] (fethateynle) Bir nesneyi idrâk etmek, fıtnat ma’nâsına; yukâlu: طَبِنَ لَهُ يَطْبَنُ طَبَنًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

اَلطَّبِنُ [et-tabin] (tâ’nın fethi ve bâ’nın kesriyle) 'Âkıl ve hâzık olan kimse.

اَلطَّبْنُ [et-tabn] (tâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Âteşi söyünmesin diye gömmek; tekûlu: طَبَنْتُ النَّارَ إِذَا دَفَنْتَهَا لِئَلَّا تَطْفَأَ Ve طَبْنٌ [tabn] Mechûlü’l-hâl makâmında dahi isti’mâl olunur; yukâlu: مَا أَدْرِي أَيُّ الطَّبْنِ هُوَ أَيْ أَيُّ النَّاسِ هُوَ

اَلطُّبَنُ [et-tuben] (tâ’nın zammı ve bâ’nın fethiyle) Cem’i, zikr olunan oyunlar ma’nâsına, صُبْرَةٌ [subret] ile صُبَرٌ [suber] gibi. Ve صُبْرَةٌ [subret] çite derler ki çubuktan örerler.