اَلضَّفَفُ [ed-dafef] (dâd’ın ve fâ’nın fethiyle) Kesret-i 'ayâl ma’nâsınadır; yukâlu: لَهُ ثِقَلٌ وَضَفَفٌ أَيْ كَثْرَةُ الْعِيَالِ Ve ta’âmı yalnızca ekl etmeyip nâs ile berâberce tenâvül eylemeğe denir, 'alâ-kavlin ta’âm üzere çok el üşmeğe denir. Kâle’ş-şârih ve minhu’l-hadîsu: “إِنَّهُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَمْ يَشْبَعْ مِنْ خُبْزٍ وَلَحْمٍ إِلاَّ عَلَى ضَفَفٍ” وَهُوَ التَّنَاوُلُ مَعَ النَّاسِ أَوْ كَثْرَةُ الْأَيْدِي عَلَى الطَّعَامِ Ve ba’zılar dedi ki ضَفَفٌ [dafef] zîk ve şiddet ve izdihâm-ı nâs ma’nâsınadır. Ve 'alâ-kavlin ta’âmdan horandalar ekser olmaktan 'ibârettir. Ve fakr ve hâcet ma’nâsınadır; yukâlu: بِهِ ضَفَفٌ أَيْ حَاجَةٌ Ve ivmek, 'acele ma’nâsınadır. Ve za’îf ve zebûn olmağa denir. Ve keyl olunan nesne ölçek dolusundan azca olmağa denir. Ve mutlakan her dolu nesneden azca olmağa denir. Ve su üzere halkın sıkışıp müzdahim olmasına denir. Şârih der ki bu ma’nâda ضَفَفٌ [dafef] fi’l-asl masdardır, meselâ; yukâlu: ضَفَّ الْقَوْمُ عَلَى الطَّعَامِ أَوِ الْمَاءِ ضَفًّا وَضَفَفًا إِذَا ازْدَحَمُوا Pes masdar ve ism olarak isti’mâl olunur.

s. 1. A crowding and thronging. 2. A crowded state of a household. 3. A crowded state at meals, sometimes with short commons. 4. Hardship, want. 5. Short allowance of food, shortness of material. 6. Weakness. 7. Haste.

s. pl. of ضفە, q. v.