Yoksulluk. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; fakirlik.

اَلضَّفَفُ [ed-dafef] (dâd’ın ve fâ’nın fethiyle) Kesret-i 'ayâl ma’nâsınadır; yukâlu: لَهُ ثِقَلٌ وَضَفَفٌ أَيْ كَثْرَةُ الْعِيَالِ Ve ta’âmı yalnızca ekl etmeyip nâs ile berâberce tenâvül eylemeğe denir, 'alâ-kavlin ta’âm üzere çok el üşmeğe denir. Kâle’ş-şârih ve minhu’l-hadîsu: “إِنَّهُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَمْ يَشْبَعْ مِنْ خُبْزٍ وَلَحْمٍ إِلاَّ عَلَى ضَفَفٍ” وَهُوَ التَّنَاوُلُ مَعَ النَّاسِ أَوْ كَثْرَةُ الْأَيْدِي عَلَى الطَّعَامِ Ve ba’zılar dedi ki ضَفَفٌ [dafef] zîk ve şiddet ve izdihâm-ı nâs ma’nâsınadır. Ve 'alâ-kavlin ta’âmdan horandalar ekser olmaktan 'ibârettir. Ve fakr ve hâcet ma’nâsınadır; yukâlu: بِهِ ضَفَفٌ أَيْ حَاجَةٌ Ve ivmek, 'acele ma’nâsınadır. Ve za’îf ve zebûn olmağa denir. Ve keyl olunan nesne ölçek dolusundan azca olmağa denir. Ve mutlakan her dolu nesneden azca olmağa denir. Ve su üzere halkın sıkışıp müzdahim olmasına denir. Şârih der ki bu ma’nâda ضَفَفٌ [dafef] fi’l-asl masdardır, meselâ; yukâlu: ضَفَّ الْقَوْمُ عَلَى الطَّعَامِ أَوِ الْمَاءِ ضَفًّا وَضَفَفًا إِذَا ازْدَحَمُوا Pes masdar ve ism olarak isti’mâl olunur.

s. pl. of ضفە, q. v.

اَلضَّفَفُ [ed-dafef] (dâd’ın ve fâ’nın fethalarıyla) Bir kimsenin 'ayâlî çok olmak. Ve Mâlik b. Dînâr eyitti: “حَدَّثَنَا الْحَسَنُ قَالَ لَمْ يَشْبَعْ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ خُبْزٍ وَلَحْمٍ إِلَّا عَلَى ضَفَفٍ” Mâlik eyitti: ضَفَفٌ [dafef]in ma’nâsın bir bedevî 'Arabdan su’âl ettim, eyitti: تَنَاوُلًا مَعَ النَّاسِ Ya’nî kesret-i cemâ’atle ekl etmektir. Ve halîl eyitti: ضَفَفٌ [dafef] ta’âm üzerinde el çok olmaktır. Ve Ebû Zeyd eyitti: ضَفَفٌ [dafef] şiddet ve müzâyaka ma’nâsınadır. İbnu’l-A’râbî dahi böyle dedi; tekûlu minhu: رَجُلٌ ضَفَفُ الْحَالِ Ve Asma’î eyitti: ضَفَفٌ [dafef] mâl kalîl olup ekl edenler kesîr olmaktır. Ve Ferrâ eyitti ضَفَفٌ [dafef] ihtiyâc ma’nâsınadır. Ve ضَفَفٌ [dafef] 'Acele ma’nâsına da gelir; tekûlu: لَقِيتُهُ عَلَى ضَفَفٍ أَيْ عَلَى عَجَلَةٍ Ve ضَفَفٌ [dafef] Kezâlik su üzerinde halâyıkın izdihâmına dahi derler.