اَلضَّرْسُ [ed-dars] (dâd’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Dişler ile bir nesneyi pek ısırmak ma’nâsınadır; yukâlu: ضَرَسَ الشَّيْءَ ضَرْسًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا عَضَّهُ شَدِيدًا بِالْأَضْرَاسِ Ve zamân bir adama saht ve şedîd olup âzürde ve rencîde eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: ضَرَسَهُمُ الزَّمَانُ إِذَا اشْتَدَّ عَلَيْهِمْ Ve bir gün akşama kadar hâmûş durmak ma’nâsına müsta’meldir, gûyâ ki lisânını ısırmakla tekellümden 'âciz olmuş olur; yukâlu: ضَرَسَ الرَّجُلُ إِذَا صَمَتَ يَوْمَهُ إِلَى اللَّيْلِ Ve serkeş deve râm ve zelûl olmak için burnunu taşla cerh eyledikten sonra burnuna kiriş yâhûd bir kayış geçirmek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: ضَرَسَ الْبَعِيرَ إِذَا أَفْقَرَ أَنْفَهُ بِمَرْوَةٍ ثُمَّ وَضَعَ عَلَيْهِ وَتَرًا وَقِدًّا لِيُذَلَّلَ بِهِ Ve ضَرْسٌ [dars] Nebâtâtı seyrek seyrek ve parça parça olan arza ıtlâk olunur ki diş diş olur. Burada ضَرْسٌ [dars] مَضْرُوسٌ [madrûs] ma’nâsınadır; yukâlu: أَرْضٌ ضَرْسٌ إِذَا صَارَ نَبَاتُهَا هَهُنَا وَهَهُنَا Ve ضَرْسٌ [dars] Kuyunun içerisini taşla örmek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: ضَرَسَ الْبِئْرَ ضَرْسًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا طَوَاهَا بِالْحِجَارَةِ