iz. ar. t: zıddân, zıddeyn cm: ezdâd (azdâd). 1. Bir şeyin aksi, karşılığı, muhâlifi: tatlı acının zıddıdır. 2. Tabîata muhâlif olan şey, ters, aksi iş: zıddına basıyor; zıddıma gidiyor. 3. Çare, tedbîr: zıddını bulmak.

اَلضَّدُّ [ed-dadd] (dâd’ın fethiyle) Hasma gâlib olmak ma’nâsınadır; yukâlu: ضَدَّهُ فِي الْخُصُومَةِ ضَدًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا غَلَبَهُ Ve bir kimseden bir nesneyi rıfk ve sühûletle sarf ve men’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: ضَدَّهُ عَنْهُ إِذَا صَرَفَهُ وَمَنَعَ بِرِفْقٍ Ve doldurmak ma’nâsınadır; yukâlu: ضَدَّ الْقِرْبَةَ إِذَا مَلَأَهَا

vn. 1. An overcoming in contention. 2. A turning one back or away.

s. (dual ضدان, obl. ضدین, pl. اضدان) 1. A contrary, an opposite. 2. A person or thing disliked, detested. 3. (Ar. lexicology) A word with two opposite meanings. 4. An obstinate dislike, opposition.

اَلضَّدُّ [ed-dadd] (dâd’ın fethiyle) Doldurmak; yukâlu: ضَدَّ الْقِرْبَةَ يَضُدُّهَا أَيْ مَلَأَهَا

اَلْأَضْدَادُ [el-addâd] (hemzenin fethiyle ve dâd’ın sükûnuyla) ضِدٌّ [didd]ın cem’i. Ve ضِدٌّ [didd] Nazîr ma’nâsına da gelir; yukâlu: لَا ضِدَّ لَهُ أَيْ لَا نَظِيرَ لَهُ Ve gâh olur ki ضِدٌّ [didd] ile cemâ’at murâd olunur; kâlallâhu ta’âlâ: ﴿وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا﴾ (مريم 82)

اَلضِّدُّ [ed-didd] (dâd’ın kesriyle) Bir nesnenin muhâlifi.