اَلضَّالُّ [ed-dâll] (lâm’ın teşdîdiyle) Azan kimse; yukâlu: هُوَ ضَالٌّ تَالٌّ وَهِي الضَّلَالَةُ وَالتَّلَالَةُ Pes تَالٌّ [tâll] ve تَلَالَةٌ [telâlet] ma’nâ-yı dalâleti te’kîd için tebe’iyyet tarîkiyle zikr olunma lafzlardır.

(لّ) [ ع. ] (اِفا.) گمراه.

اَلضَّالُ [ed-dâl] (tahfîfle مَالٌ [mâl] vezninde) سِدْرٌ [sidr] ağacının enhârdan ba’îd olan nev’ine denir ki mâ-i matar ile neşv ü nemâ bulur; müfredi ضَالَةٌ [dâlet]tir, 'alâ-kavlin yabanî nev’ine denir. Ve bir başka şecerin dahi adıdır ki bâdiye eşcârındandır.

اَلضَّالُ [ed-dâl] (حَالٌ [hâl] vezni üzere) Şol sidr ağacıdır ki yabanî ola, sidr-i berrî ma’nâsına.

s. 1. The wild lotus-tree, zizyphus lotus. 2. A species of arbutus, arbutus andrachne.

sıf. ar. s: dâlle. [dalâlet’den if.] Yolunu kaybetmiş, doğru yoldan çıkmış, gümrâh, bâgî, tarîk-ı hidâyette olmayan: fırak-ı dâlle.

Aylak, kaybolmuş, yolunu kaybetmiş, sapkın, hatalı, sapık, başıboş. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; bozuk tabiatlı, yolunu yitirmiş, yolunu şaşırmış, doğru yoldan sapmış, kayıp, yolunu kaybeden, belli bir yeri olmayıp dolaşan, müsrif, yanlış, başıboş gezen, saçıp savuran, kesik kesik, düzensiz, sapık (müenn.) ve diğer anlamlar.

(a. s. i. dalâlet’den.) : 1) sapıtmış, doğru yoldan ayrılmış. 2) hatâya düşmüş, günaha girmiş. Fırak-ı dâlle : doğru yoldan ayrılmış olan din fırkaları.

Meyvesi yenen bir ağaç.

a. (fem. ضالە) 1. Astray, lost. 2. Perverted, erring.