اَلصَّنْجُ [es-sanc] (sâd’ın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Türkîde zil ta’bîr ettikleridir ki pirinçten düzerler, küçük tabak tarzında iki âlettir; vüzerâ mihterleri nevbet esnâsında birbirine çalıp seslendirirler. Kezâlik صَنْجٌ [sanc] Fârisîde ve Türkîde çeng dedikleri sâza denir ki telli olur, hâlâ 'Acem diyârında müte’âreftir. Evvele göre senc ve sânîye göre çeng mu’arrebidir. Çalan üstâd sâzendeye صَنَّاجَةٌ [sannâcet] derler. Ve 'Arablar صَنْجٌ [sanc] ile nâstan kinâye ederler, âvâzı münâsebetiyle; ve minhu tekûlu: مَا أَدْرِي أَيُّ صَنْج ٍ هُوَ أَيْ أَيُّ النَّاسِ

اَلصَّنْجُ [es-sanc] (kezâlik sâd’ın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Zenec dedikleri nesnedir ki sâz âletlerindendir, 'Arab tâ’ifesi katında ma’ruftur; onu pirinçten düzerler, dahi bir yerine vurmakla çalarlar. Ve ammâ şol صَنْجٌ [sanc] ki kirişle çalarlar, o 'Acemlere mahsûstur, onu 'Acemler çalar. Bunların ikisi dahi mu’arreblerdir.