اَلصَّنْجُ [es-sanc] (sâd’ın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Türkîde zil ta’bîr ettikleridir ki pirinçten düzerler, küçük tabak tarzında iki âlettir; vüzerâ mihterleri nevbet esnâsında birbirine çalıp seslendirirler. Kezâlik صَنْجٌ [sanc] Fârisîde ve Türkîde çeng dedikleri sâza denir ki telli olur, hâlâ 'Acem diyârında müte’âreftir. Evvele göre senc ve sânîye göre çeng mu’arrebidir. Çalan üstâd sâzendeye صَنَّاجَةٌ [sannâcet] derler. Ve 'Arablar صَنْجٌ [sanc] ile nâstan kinâye ederler, âvâzı münâsebetiyle; ve minhu tekûlu: مَا أَدْرِي أَيُّ صَنْج ٍ هُوَ أَيْ أَيُّ النَّاسِ