is. ar. [وصل vasl’dan ale’l-kâide fâ‘e’lfiilin hazfi ve tâ’-i te’nîs ilâvesiyle teşekkül etmiştir.] 1. Ulaşma, iki şeyin birbirine bitişmesi. n. 2. Vatan ve memleketine veya akraba ve taallukâtına ulaşma, vatanını veya akrabasını ziyâret etme: صلۀ رحم sıla-i rahm = ebeveynini ve akrabasını ziyâret vazîfesi ki sünen-i seniyyeden ve şeâir-i İslâmiyyedendir; sıla etmek, sılaya gitmek = akraba ve taallukâtını görmek üzere memlekete gitmek. 3. d. [nahivde] bir ism-i mevsûle merbût olup onunla beraber na‘t ve sıfat yerini tutan cümle ki Arabîde ما mâ, من men, الذى ellezî gibi ism-i mevsûlleri takip eder, ve lisânımızda ise ekseriya ettiği, edeceği gibi izâfî fer‘-i fiil ile ifâde olunur. 4. [sarf-ı Arabîde] bir kelimenin başında olup hemze-i vasl denilen hemzenin okunmasıyla bu kelimenin mâ-kabline ulaşması: rabbü’l-âlemîn ve sümme’s-tevâ gibi. 5. Ânifen beyân olunan hemze-i vaslın üzerine çekilen işâret ki esâsen küçük bir “sıle” lafzından ibârettir: (6 .(صله. tr. [ikinci mana ile sılaya gitmek tabirinden yanılmakla bu manaya getirilmiştir] vatan, memleket: sılaya gitti; sıladadır.