اَلصَّرُّ [es-sarr] (sâd’ın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) Kese ağzın bağlamak; yukâlu: صَرَرْتُ الصُّرَّةَ أَيْ شَدَدْتُهَا Ve kulağı başa zamm etmeğe dahi derler; yukâlu: صَرَّ الْفَرَسُ أُذُنَيْهِ أَيْ ضَمَّهُمَا إِلَى رَأْسِهِ Ve bu İbnu’s-Sikkît rivâyetidir. Ve İbnu’s-Sikkît eyitti: Kaçan ki müte’addî isti’mâl etsen hemze ile isti’mâl edip أَصَرَّ الْفَرَسُ dersin. Ve صَرٌّ [sarr] Nâkanın memesin bağlamağa da derler; yukâlu: صَرَرْتُ النَّاقَةَ أَيْ صَرَرْتُ عَلَيْهَا الصِّرَارَ