a. 1. Pure, mere, sheer (said of that which is poor or bad). 2. Vulg. for صرپ, q. v.

اَلصِّرْفُ [es-sirf] (sâd’ın kesri ve râ’nın sükûnuyla) Bir kırmızı boyadır ki onunla na’leyn tasmasını boyarlar. Ve صِرْفٌ [sirf] Hâlis ma’nâsına da gelir; yukâlu: شَرَابٌ صِرْفٌ إِذَا كَانَ بَحْتًا غَيْرَ مَمْزُوجٍ Ve بَحْتٌ [baht] bâ-i muvahhade ve hâ-i mühmele ve tâ-i müsennâtla kezâlik hâlis ma’nâsınadır.

اَلصَّرْفُ [es-sarf] (sâd’ın fethi ve râ’nın sükûnyla) Bir nesneyi çevirmek ve döndürmek ma’nâsınadır ki bir nesneyi bir hâletten hâlet-i uhrâya redd eylemekten ‘ibârettir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve ammâ hadîste vâki’ ya’nî “اَلْمَدِينَةُ حَرَمٌ مَا بَيْنَ عَائَرٍ وَيُرْوَى عَيْرٍ إِلَي كَذَا مَنْ أَحْدَثَ فِيهَا حَدَثًا أَوْ آوَى مُحْدِثًا فَعَلَيْهِ لَعْنَةُ اللهِ وَالْمَلاَئِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ لاَ يُقْبَلُ مِنْهُ صَرْفٌ وَلاَ عَدْلٌ” hadîsinde vâki’ صَرْفٌ [sarf]tan murâd tevbedir ve عَدْلٌ ['adl]den murâd fidyedir yâhûd صَرْفٌ [sarf]tan murâd nâfile ve عَدْلٌ ['adl]den murâd farîzadır yâhûd bi’l-'akstir yâhûd صَرْفٌ [sarf]tan murâd vezn ve عَدْلٌ ['adl] den murâd keyldir yâhûd صَرْفٌ [sarf] iktisâb ve عَدْلٌ ['adl] fidyedir yâhûd صَرْفٌ [sarf] hîle ma’nâsınadır. Ve minhu kavluhu ta’âlâ: “فَمَا يَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلاَ نَصْرًا” أَيْ مَا يَسْتَطِيعُونَ أَنْ يَصْرِفُوا عَنْ أَنْفُسِهِمُ الْعَذَابَ

vn. & s. 1. A turning aside or away; diverting or averting. 2. A changing, altering. 3. A changing money. 4. A spending, expending; expenditure. 5. A declining a noun or conjugating a verb.

اَلصِّرْفُ [es-sirf] (sâd’ın kesriyle) Bir türlü kırmızı boya ismidir. Ve şarâbdan ve sâ’ir nesneden hâlis ve sâfî olan şey’e denir; yukâlu: شَرَابٌ صِرْفٌ أَيْ خَالِصٌ Gûyâ ki gışş ve halîtadan masrûftur.

sıf. ar. 1. Hâlis, sâfî, sâde, mahz: bu sırf süttür; sırf yalandır. 2. Büsbütün, kâmilen [ekseriya Türkçe gibi kullanılıp Fârisî kâidesince mesela kizb-i sırf nâdiren denilir ve birincisi kadar kuvvet-i manayı ihtivâ etmez.] ≡ h. Ancak, mücerred: sırf kendi ihtirâıdır.

(a. s. Ve zf.) : 1) sâde, yalnız, ancak. 2) tamâmiyle, büsbütün, baştan aşağı kadar, (bkz. : kamilen).

(a. i.) : 1) (c. : sarfiyat) harcama, masraf etme, gider. 2) para bozma. 3) çevirme, döndürme.

iz. ar. 1. Harc, masraf etme, akçeyi mübâyaâta verip bozma: çok para sarf ettiniz; ayda ne kadar sarf ediyorsunuz? Akçenin kimi sarfından hoşlanır kimi hıfzından. 2. Kullanma, işte bulundurma, isti‘mâl, işgal etme: bu işe sarf-ı zihin ettim; sarf-ı mesâî etmek. 3. Çevirme, döndürme, çekip uzaklaştırma: bir işten sarf-ı nazar etmek = gözlerini çevirmek, vazgeçmek. 4. Bir lisanı terkîb eden kelimelerin tebeddülâtından ve birbirinden çıkmalarından yani tasrîf ve iştikâktan bahs eden ilim ki kelimenin terkîb-i kelâmda tuttuğu mevki‘den sarf-ı nazarla [yani bu vazifeyi nahve bırakarak] mücerred nefs-i kelimenin tebeddülât ve tagayyürâtını bildirir: ilm-i sarf. Bu ilimden bâhis kitap: sarf-ı Arabî, sarf-ı Türkî; filân güzel bir sarf yazmıştır. 6. Kelimenin ilm-i sarf kavâidince ve i‘râbca tebeddülü. [tasrîf ve insırâf daha müsta‘meldir.]

s. 1. (pl. صروف) A change, vicissitude of fortune. 2. (dual صرفان) Day; night. 3. Grammar; etymology.