(a. i. c. : suhûn, sıhân) : 1) avlu. 2) evin ortasındaki açıklık. 3) oyuk, boşluk, boş yer. 4) orta, meydan, aralık; cami ve medreselerde umûmun toplanmasına mahsus üstü kubbeli, örtülü yer. 5) büyük kâse. 6) sahan. 7) sahne. 8) zil.

Yüzey, disk, tabak, öğün, avlu, plak, sahan, düzlem. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; , plaka, tabaka, levha, satıh, hayat, küçük tabak, yemek çeşiti, tabağın içindeki şey, atın toynağının boşluğu, iç bahçe.

iz. ar. cm: suhûn. 1. Hâne avlusu, Arap usûlü üzere hânenin ortasındaki açıklık. 2. Oyuk ve boş yer: صحن اذن sahn-ı üzün = kulak oyuğu. 3. Orta, meydan, aralık: sahn-ı bağ, sahn-ı gülistan. 4. Büyük kase. [bu mana ile bizce pek müsta‘mel değilse de fethateynle yemek kabına verdiğimiz isim bundan me’hûzdur.] 5. Tiyatroda oyuncuların icrâ-yı hüner ettikleri mahall-i mahsus ki perdelerle müzeyyen ve seyircilerin enzârına ma‘rûzdur. [ba: صحنه sahne.]

s. 1. (pl. صحان صحون، اصحن،) A round, shallow dish, with a knobbed cover. 2. (pl. اصحان) A yard, court-yard, terrace, esplanade. 3. The principal outer cavity of the ear.

اَلصَّحْنُ [es-sahn] (sâd’ın fethi ve hâ’-i mühmelenin sükûnuyla) Bir kavmin mâ-beynin ıslâh etmek; tekûlu: صَحَنْتُ بَيْنَ الْقَوْمِ إِذَا أَصْلَحْتَ Ve vurmak ma’nâsına dahi gelir; tekûlu: صَحَنْتُهُ صَحَنَاتٍ إِذَا ضَرَبْتَهُ ضَرَبَاتٍ Ve صَحْنُ الدَّارِ [sahnu’d-dâr] Evin ortasına dahi derler, وَسَطُ الدَّارِ ma’nâsına. Ve صَحْنٌ [sahn] Büyük kâseye dahi derler. Ve صَحْنٌ [sahn] Zikr olunan kâse ile bir nesne vermeğe dahi derler; tekûlu: صَحَنْتُهُ إِذَا اَعْطَيْتَهُ شَيْئًا فِيهِ Ve صَحْنٌ [sahn] Dahi şol leğençe misâlinde olan nesneye derler ki sâzende olanlar onun ikisini birbirine vurmakla çalarlar, sinc ma’nâsına. Ve Cevherî’nin ta’bîrinden fehm olunan budur ki صَحْنٌ [sahn] zikr olunan nesnelerin birine ıtlâk oluna. Ve sâhib-i kâmûs’un ta’bîrinden fehm olunan budur ki mecmû’una ıtlâk oluna münâsib olan evvelkidir, nitekim Cevherî’nin îrâd ettiği şi’r delâlet eder, nazar oluna. Ne’am زَوْجٌ [zevc] gibi olmak dahi muhtemeldir; yukâlu: هُمَا زَوْجَانِ وَهُمَا زَوْجٌ

(صَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- میان سرای، وسط حیات.
۲- فضا، میدان.
۳- قدح، بشقاب یا کاسه بزرگ.