اَلصَّبَا [es-sabâ] (sâd’ın fethi ve elifin kasrıyla) Şol rüzgârdır ki gece ile gündüz berâber oldukta gün doğduğu yerden eser. Ve onun mukâbili دَبُورٌ [debûr]dur.

صبأ

{والصابئين}: الخارجين من دين إلى دين.

Çocukluk, çocukluk çağı, gençlik.

s. 1. Youth, childhood. 2. Youthful folly, ardor or love.

iz. ar. Şark-ı şimâlî cihetinden esen hafif ve latîf rüzgâr: bâd-ı sabâ. [eski şuarâmıza sermâye-i makâl olan kelimât-ı ma‘dûdedendir.]

[diş, tırnak] çıkmak, [bitki] bitmek.

Saba rüzgarı, saba yeli, hafir rüzgar, meltem, saba rüzgarı (doğudan eser).

(a. i.) : 1) gün doğusundan esen hafif ve lâtif rüzgâr. Esb-i sabâ-reftâr : rüzgâr gibi uçan at. 2) müz. Türk müziğinin en eski ve mâruf makamlarındandır. Türk müziğinin en orijinal ve karasteristik makamlarından biri olan sabâ, yürekler parçalayıcı, gönüller yakıcı bir hüzün, elem, zühd ve pişmanlık duygusunu gayet net olarak bildirir. Rağbetle kullanılmış bir makamdır. Çargâh’da zengûle (ki bu makam şekv-efzâ’nın terkibinde de mevcuttur) ile sabâ dörtlüsünden mürekkeptir. Bu dörtlü ile dügâh (lâ) perdesinde kalır. Zengûle’nin durağı çargâh perdesi, sabâ’da çok mühim bir rolü olan güçlüdür. Çargâh’da zengûle’nin güçlüsü olan

Çocukluk, eğilim, küçüklük, özlem, gençlik, iştiyak.

اَلصَّبَا [es-sabâ] (sâd’ın fethi ve elifin kasrıyla) Rüzgâr aksâmından şol rüzgâra denir ki matla’-ı Süreyyâ ile Benâtu Na’ş beyninden hübûb eder ola; tesniyesinde صَبَوَانِ [sabevân] ve صَبَيَانِ [sabeyân] derler fetehâtla ve tesniyesi مَرَّتَيْنِ [merreteyn] i’tibârıyladır; cem’i صَبَوَاتٌ [sabevât] gelir fetehâtla ve أَصْبَاءٌ [asbâ’] gelir; yukâlu: هَبَّتِ الصَّبَا وَهِيَ رِيحٌ مَهَبُّهَا مِنْ مَطْلَعِ الثُّرَيَّا إِلَى بَنَاتِ نَعْشٍ Şârih der ki kıbleye mâ’il ve müstakbel olduğu için ıtlâk olundu. Ve eryâh-ı erba’anın tafsîlleri yukarıda bi’d-defe’ât tahrîr olundu. Ve صَبَا [sabâ] ve صُبُوٌّ [subuvv] (عُلُوٌّ ['uluvv] vezninde) Sabâ yeli esmek ma’nâsınadır; yukâlu: صَبَتِ الصَّبَا تَصْبُو صَبًا وَصُبُوًّا إِذَا هَبَّتْ Ve sabâ yeli dokunmak ma’nâsınadır; yukâlu: صُبِيَ الْقَوْمُ عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا أَصَابَتْهُمُ الصَّبَا