اَلصَّبَا [es-sabâ] (sâd’ın fethi ve elifin kasrıyla) Şol rüzgârdır ki gece ile gündüz berâber oldukta gün doğduğu yerden eser. Ve onun mukâbili دَبُورٌ [debûr]dur.

صبأ

{والصابئين}: الخارجين من دين إلى دين.

iz. ar. Şark-ı şimâlî cihetinden esen hafif ve latîf rüzgâr: bâd-ı sabâ. [eski şuarâmıza sermâye-i makâl olan kelimât-ı ma‘dûdedendir.]

s. 1. Youth, childhood. 2. Youthful folly, ardor or love.

اَلصَّبَا [es-sabâ] (sâd’ın fethi ve elifin kasrıyla) Rüzgâr aksâmından şol rüzgâra denir ki matla’-ı Süreyyâ ile Benâtu Na’ş beyninden hübûb eder ola; tesniyesinde صَبَوَانِ [sabevân] ve صَبَيَانِ [sabeyân] derler fetehâtla ve tesniyesi مَرَّتَيْنِ [merreteyn] i’tibârıyladır; cem’i صَبَوَاتٌ [sabevât] gelir fetehâtla ve أَصْبَاءٌ [asbâ’] gelir; yukâlu: هَبَّتِ الصَّبَا وَهِيَ رِيحٌ مَهَبُّهَا مِنْ مَطْلَعِ الثُّرَيَّا إِلَى بَنَاتِ نَعْشٍ Şârih der ki kıbleye mâ’il ve müstakbel olduğu için ıtlâk olundu. Ve eryâh-ı erba’anın tafsîlleri yukarıda bi’d-defe’ât tahrîr olundu. Ve صَبَا [sabâ] ve صُبُوٌّ [subuvv] (عُلُوٌّ ['uluvv] vezninde) Sabâ yeli esmek ma’nâsınadır; yukâlu: صَبَتِ الصَّبَا تَصْبُو صَبًا وَصُبُوًّا إِذَا هَبَّتْ Ve sabâ yeli dokunmak ma’nâsınadır; yukâlu: صُبِيَ الْقَوْمُ عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا أَصَابَتْهُمُ الصَّبَا

Çocukluk, çocukluk çağı, gençlik.

Çocukluk, eğilim, küçüklük, özlem, gençlik, iştiyak.

Saba rüzgarı, saba yeli, hafir rüzgar, meltem, saba rüzgarı (doğudan eser).

[diş, tırnak] çıkmak, [bitki] bitmek.

s. An agreeable east wind; a zephyr.