اَلشَّوْكُ [eş-şevk] (şîn’in fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Diken, hâr ma’nâsına. Ve Asma’î eyitti: شَاكَتْنِي الشَّوْكَةُ تَشُوكُنِي derler kaçan diken dâhil olsa. Ve Kisâ’î eyitti: شُكْتُ الرَّجُلَ أَشُوكُهُ derler şîn’in zammı ile bâb-ı evvelden, kaçan cesedine diken dâhil kılınsa ve شِيكَ يُشَاكُ شَوْكًا dahi derler binâ-i mechûl üzere. Ve شَوْكٌ [şevk] Bir kimsenin şevketi zâhir olmağa da derler; yukâlu: شَاكَ الرَّجُلُ يَشَاكُ شَوْكًا إِذَا ظَهَرَتْ شَوْكَتُهُ وَحِدَّتُهُ Ve kızın memesi mürtefi’ olmağa dahi derler; yukâlu: شَاكَ ثَدْيُ الْجَارِيَةِ يَشَاكُ إِذَا تَهَيَّأَ لِلنُّهُودِ Ve devenin azısı zuhûr etmeğe dahi derler; yukâlu: شَاكَ لَحْيَا الْبَعِيرِ إِذَا طَلَعَتْ أَنْيَابُهُ